pasiflora - Pi 23 Wrz, 2011 Temat postu: NASZE Sukcesy i sukcesiki w rehabilitacji i nie tylko :) Pomysł na założenie tego tematu już dawno zrodził się w mojej główce, ale dzisiaj postanowiłam go założyć. 
Dla nas bioderkowiczów zupełnie inne są wytyczne osiągania sukcesów. Zaraz po operacji mamy pełno sukcesików z których jesteśmy niesamowicie dumni. Począwszy od pierwszej pionizacji, poprzez pokonanie schodów, aż do odrzucenia kul itd. Mamy też życiowe sukcesy np w pracy, szkole, życiu rodzinnym etc. Z dnia na dzień wile osiągamy, więc po prostu się tym "chwalmy" 
Jakie Wy drodzy bioderkowicze, dzisiaj lub ostatnio, osiągnęliście sukcesy 
Ja na przykład dzisiaj pierwszy raz od operacji wstałam z krzesła bez podparcia 
Wiesia187 - Pi 23 Wrz, 2011 Pasiflora napisała: Pomysł na założenie tego tematu już dawno zrodził się w mojej główce, ale dzisiaj postanowiłam go założyć.
Dla nas bioderkowiczów zupełnie inne są wytyczne osiągania sukcesów. Zaraz po operacji mamy pełno sukcesików z których jesteśmy niesamowicie dumni. Począwszy od pierwszej pionizacji, poprzez pokonanie schodów, aż do odrzucenia kul itd. Mamy też życiowe sukcesy np w pracy, szkole, życiu rodzinnym etc. Z dnia na dzień wile osiągamy, więc po prostu się tym "chwalmy"
Jakie Wy drodzy bioderkowicze, dzisiaj lub ostatnio, osiągnęliście sukcesy
Ja na przykład dzisiaj pierwszy raz od operacji wstałam z krzesła bez podparcia
Pasiflora . Miałaś dobry pomysł zakładając ten temat . Każdy z nas bioderkowiczów cieszy się z wykonania nawet prostych czynności , które dla sprawnego człowieka są oczywiste . Sukcesem jest wykonanie kolejnych ćwiczeń , których wcześniej nie można było wykonać . Moim pierwszym sukcesem było samodzielne założenie skarpet .Człowiek zdrowy, sprawny nie zdaje sobie sprawy jak trudno dochodzić jest do sprawności .Nas ludzi niepełnosprawnych , po zabiegach operacyjnych nawet te drobne rzeczy cieszą . Do moich ostatnich sukcesów mogę zaliczyć wejście do basenu i wyjście z basenu bez kul , podnoszenie się z krzesła samodzielnie , wykonanie kilku kroków po pokoju o jednej kuli . Kolejnym moim sukcesem będzie spakowanie walizki na powrót do domu po powrocie z rehabilitacji , co było niemożliwe . Wyjeżdżając na rehabilitację potrzebowałam pomocy w tym względzie . Wydawałoby się , proste czynności , ale jak bardzo cieszą . Z radością mogę przekazać , że są to moje sukcesy . pasiflora - Pi 23 Wrz, 2011 Wiesia187,  A ja właśnie dzisiaj dostałam przyzwolenie na basen i się boję iść 
Wcześniej nigdy nie podnosiłam się bez podpórki. Zawsze tak trochę przez półobrót z podpartymi rękami. Choć było w tym coś dobrego Nikt mi nie mógł odsunąć krzesła bym mogła gwizdnąć jak długa W ten sposób zagwarantować sobie chcieli pewną dozę dobrego humoru. No teraz mam nadzieję, że nikomu do głowy nie przyjdzie tego rodzaju humor, choćby ze względu na moje protezy. 
Wiesia187 - Nie 25 Wrz, 2011 Pasiflora napisała:
Iwonko nie bój się , ale bądź ostrożna pod prysznicem oraz przy wchodzeniu do basenu , żeby się nie pośliznąć .Ja pierwszy raz weszłam na basen będąc dwa i pół miesiąca po operacji rewizyjnej . Wchodziłam kilka stopni z dwoma kulami , następnie odkładałam w basenie jedną kulę i wchodziłam z jedną kulą do ostatniego schodka i dopiero ją kładłam na brzeg basenu . W czwartym tygodniu ćwiczeń na basenie kule odstawiałam przy wchodzeniu do basenu i wychodzeniu trzymając się poręczy . pasiflora - Nie 25 Wrz, 2011 Dzisiaj szłam dwutaktem Pierwszy raz w życiu tak długo szłam tym stylem że czuję dumę Mogłam w pełni liczyć na operowaną rok temu nogę w tym czasie Ulga, bo chyba kolejny krok do przodu A do tej pory chodziłam "szpitalnym", wyuczonym stylem 
Wiesia187, problem w tym że u mnie są drabinki do wchodzenia do basenu. Ale już umówiłam się na basen z siostrą Na nią zawsze mogę liczyć
Katja - Wto 27 Wrz, 2011 Pasiflora, jeśli świetnie sobie już radzisz - a radzisz - nie zastanawiaj się tylko ruszaj na basen. To wspaniałe dla ciała i relaksu Samo pobycie w wodzie, poruszanie się i poczucie jak woda opływa ciało jest fantastycznym doznaniem szczególnie dla zmęczonego i obolałego organizmu. Niecierpliwie czekam az zdasz relację z Twojego osobistego "sukcesu wodnego". Ten cel to pewna bariera (także stworzona przez człowieka - mam na myśli drabinki, śliskie nawierzchnie, biegające dzieciaki...), która pokonasz i będziesz z siebie dumna
Wiem co mówię! Działaj i chwal się koniecznie. Nie ma nic piękniejszego niż stawiania sobie ceków i realizowanie ich
pasiflora - Wto 27 Wrz, 2011 Katja, no tak! Ty, na temat basenu to na bank się możesz wypowiadać  Tylko wiesz dla mnie przełamanie się tym razem jakoś ciężej przychodzi, ale skoro sama "szefowa" mnie pcha to chyba jutro się wybiorę. Oczywiście zdam relację.
Kolejnym dla mnie małym acz wielkim krokiem jest, że nieświadomie dzisiaj rano przewróciłam się przez operowany bok. Moja rehabilitacja z dnia na dzień przynosi widoczne skutki. Katju a co tam na "Twoim" basenie słychać? Bijesz swoje rekordy? Ostatnio niewiele piszesz, więc może .... Nie na pewno nie odpuściłaś To do Ciebie nie podobne 
Boubi - Wto 27 Wrz, 2011 Dziewczyny, Podczytuje watek o Waszych "malych sukcesach". Dobrze wiem jak to jest! Zyje z kapo co prawda juz 7 lat, ale pamietam swoje "poczatki" po operacji. Tez mialam zalecone cwiczenia w basenie w ramach rehabilitacji. Pewno wiecie, ze basen czyni cuda  . Wszystkie ruchy w odciazeniu, nasze cialo nic nie wazy... Dobry na wszystko. Dzis, choc jestem o 7 lat starsza  , chodze na basen przynajmniej 2 razy w tygodniu i -chociaz podobno plywanie zabka nie do konca jest dla bioderkowiczow wskazane - wlasnie tym stylem przeplywam ok kilometra.... Zycze Wam z calego serca, by za jakis czas plywanie stalo sie nie tylko koniecznoscia rehabilitacyjna, ale przyjemnoscia i sposobem na zdrowe spedzanie czasu.
pasiflora - Sro 28 Wrz, 2011 Boubi, 7 lat z kapo? Sukces niewątpliwy i życzę byś z dnia na dziń, z roku na rok go powiększała
Kurcze obiecałam że pójdę na basen  Na pewno później he he
Boubi - Sro 28 Wrz, 2011
Pasiflora... Sorki za OT , ale dlaczego uwazasz, ze 7 lat z kapo to sukces???? Kurcze, ja mam nadzieje, ze nie bede musiala sie wkrotce reoperowac, chociaz wiem, ze protezy nie sa wieczne..... Licze przynajmniej na drugie tyle....
Masz jakies spostrzezenia na ten temat???? pasiflora - Sro 28 Wrz, 2011 Boubi, spostrzeżenia są takie że właściwie nic do końca z niczym nie wiadomo. Mi kapo po jednym dniu praktycznie wymieniali na endo przynasadowe Tak więc niezbadane są wyroki... Przewidziana żywotność kapo to 30 lat i życzę Ci pobicia tego rekordu
Nie byłam na basenie Przeczytałam połowę książki "Przedwiośnie" Kurcze nie spodziewałam się że mi się spodoba Sukces pierwsza przeczytana lektura (choć na razie tylko połowa  ) podczas mojej kariery w szkole Cosinus
Bonia - Czw 29 Wrz, 2011 Na pewno się wktótce dowiecie od Katji
Katja - Sob 01 Pa, 2011 Pasiflora, fajnie, że rozwijasz wątek sukcesów, bo mnie osobiście (pewnie jak wielu innym śmiertelnikom) sukcesy - te małe i duże - są potrzebne do życia jak powietrze. Napędzają motor i pozwalają pracować, planować, uśmiechać się i żyć. Po prostu. Warto o nich mówić i nie wstydzić się. Nawet takich, które są sukcesami tylko dla nas samych, takich w którym inni ludzie być może nawet nie dostrzegają. Sukcesy wzmacniają w nas wiarę w samych siebie. A dzięki niej, pewności, że potrafimy otrzymujemy wspaniały zastrzyk pozytywnej energii. Energii, która niejednokrotnie jest w stanie przenosić przysłowiowe góry. Przez prawie 3 lata pisałam o swoich małych i dużych sukcesach na swoim blogu. Czasami do znudzenia i przesady snułam opowieści o kolejnym "odhaczonym ptaszku w notatniku", o spełnionym marzeniu czy przeskoczeniu kolejnej poprzeczki, którą ustawiłam na ścieżce sowim biodrom. Małymi kroczkami do celu. Czasem celem było samodzielne wyjście z domu na zakupy, albo "na raz" wejście na wysokie drugie piętro. Innym razem, mierzyłam swoje sukcesy inną miarką. Na półce osiągnięć które mnie cieszyły układałam jazdę na stojąco na dwustukilogramowym motocyklu; tydzień na nartach w 6 miesięcy po operacji biodra, czy objechanie kawału Chorwacji na hulajnodze 
Tak to bywa, że z czasem chcemy więcej i więcej.. Teraz też nie mniej niż kiedyś "kolekcjonuję" swoje sukcesy. Są one inne niż kiedyś, przed operacjami czy tuż po nich. Ale czasy dla mojego ciała i bioder też są inne. Ciągle dużo razem pracujemy a w praktyce nie ma u mnie dnia bez aktywności fizycznej czy rehabilitacji (w różnym aspekcie). Ostatnio za swój największy sukces traktuję aktywny powrót do sportu, który naprawdę lubię- czyli freedivingu. Znowu podjęłam treningi, tym razem na zupełnie innym poziomie. Z pacjentki z bólem bioder, która wciąż kwalifikuje się do kapoplastyki prawego biodra przeistoczyłam się w zawodniczkę, która każdy dzień spędza na rygorystycznym treningu, żyje według ścisłego harmonogramu, diety i czeka na swoje przysłowiowe 5 minut przygotowując się do bardzo ważnych rangą zawodów. To, że mogę uprawiać sport na takim poziomie, na równi trenować z osobami zdrowymi, pełnosprawnymi, prawdę mówiąc herosami zdrowia i nie odstawać od nich a czasem deptać im po piętach stanowi dla mnie niebywałą motywację. Pozwala czuć się zdrową i wyjątkową. Daje dużo szczęścia i nieopisanej radości. Dla wielu to co robię mogłoby wydawać się niezrozumiałe - dla mnie jest jak czyste powietrze, które przyjemnie wypełnia płuca. (Paradoksalnie, w sporcie który wybrałam chodzi o pozostawanie jak najdłużej na bezdechu  )
Dlatego często "krzyczę": realizujcie się! Nie wstydźcie się czegoś chcieć A tym bardziej mówić: udało mi się! Mam! Zrobiłem, zrobiłam! Jestem dobra! Jestem świetny! Wiedziałam, że to potrafię!
Ja dość odważnie, ale gorąco wierzę, że jeśli się chce to można wszystko. I po prostu robię to. Bo chwile, w których osiągamy upragniony cel, chwile naszego sukcesu, to co wtedy czujemy jest nieporównywalne z niczym innym. AgaW - Sob 01 Pa, 2011 Pięknie to opisałaś! Nie wiedziałam, że tak głęboko wciągnęłaś się w ten sport - ale bardzo mi się to podoba Jesteś niesamowita, trudno sobie zorganizować aktywność uwzględniając bioderka i ich potrzeby ( wiem to po sobie )
Masz rację z tym realizowaniem siebie, trzeba o to dbać, bo warto dla tej późniejszej radości z każdego, nawet pozornie błahego sukcesu. Czasem taki sukces jest okupiony ciężkim treningiem, długą regabilitacją ale najważniejsze że staje się możliwy 
Chyba najważniejsze to uwierzyć w swoje realne możliwości i dążyć konsekwentnie do celu, każdy może znaleźć na to receptę ( moja jest gdzieś w mojej historii ) i każdy może zrobić coś dla siebie co lubi i co daje mu radość. Katjo, jestem z Ciebie dumna  wielkie brawa dla Twojego samozaparcia i podejścia do życia
Bonia - Sob 01 Pa, 2011 katju jesteś wspaniała i wyjątkowa może nie każdy z nas moze to co Ty ale mamy swoje własne małe czy duże sukcesy nie ważne jakie są ale je osiągamy każdy na swój sposób. Najważniejsze że chcemy je osiągnąć a takie osoby jak Ty jak większość z nas na forum daje innym motywację do osiągnięcia tych wymarzonych celów. pasiflora - Sob 01 Pa, 2011 Ja się pochwalę za Wendy, bo parę dni temu zdała prawo jazdy o dziwo ... na motor  oraz ważne egzaminy potrzebne do uzyskania magistra obroniła na piątkę.
Wendy gratuluję Ci ogromnych sukcesów
Mijka - Sob 01 Pa, 2011  Obie siostry są super, szczęściary
Katju, życzę Ci dalszych sukcesów pod wodą na bezdechu i okrzyków "realizuję się"
Wendy, Tobie życzę dalszych sukcesów na powierzchni "piatek-dziesiątek" w pogłębianiu wiedzy i dalszego fachowego wspierania naszch bioderek
Katja - Sob 01 Pa, 2011 Pasiflora zdradziła sukces mojej Wendy :) No to ja dopowiem Wendy, moja siostrzyczka nie tylko jest już pełną gębą magistrem fizjoterapii prestiżowej uczelni AWF Warszawa, ale niebawem będzie też doktorantką samego profesora Czubaka w Klinice Ortopedii i Traumatologii w Otwocku Jest też na dobrej drodze by otrzymać pracę w jednym z najlepszych ośrodków rehabilitacji w naszym kraju Pękam z dumy kiedy myślę, że to moja młodsza siostra ! To się nazywa power
A ja.. no cóż, uchylę rąbka tajemnicy czemu tak zasuwam co dzień w tej wodzie Tak się poukładało w moim życiu, że zostałam powołana do Reprezentacji Polski na Mistrzostwa Świata we Freedivingu.. Już za parę dni jadę do Włoch (gdzie odbędą się zawody) i z orzełkiem na piersi stanę w szranki z najlepszymi na świecie To dopiero będzie przygoda! Czy kiedykolwiek o tym marzyłam? Nie przyszło mi to nawet do głowy!
A więc nie bójmy się marzyć Niesamowite rzeczy na nas czekają. Warto być odważnym i pozwolić im się ziścić
A wasze sukcesy? Mijka, Bonia, Aga, Wiesia? Opowiedzcie o tym
drupinka - Sob 01 Pa, 2011 Katju, zaciekawił mnie sport, który uprawiasz więc poczytałam sobie trochę o nim i o Tobie
Jestem pełna podziwu dla Twoich dokonań, a już film z basenu - coś pięknego... prawdziwa syrena! Życzę sukcesu na zawodach! AgaW - Nie 02 Pa, 2011 Katjo, będę trzymać kciuki za Ciebie na zawodach
Wendy - cóż powiedzieć, dzięki długotrwałej pracowitości osiąga swoje cele i to naprawdę trudne, do tego to świetna osoba kochająca swoją pracę, będzie naprawdę świetnym specjalistą w swojej pracy
Ja nie mam takich widocznych sukcesów, opierają się na dążeniu do "zwykłych" rzeczy i podołaniu "zwykłej" rzeczywistości. Piszę "zwykłe" bo wiele osób zdrowych czy też i chorych nie nazwałoby takich rzeczy sukcesem. Moja definicja sukcesu to każda udana rzecz/sprawa, rozwiązany jakiś problem, znalezienie wyjścia z jakiejś sytuacji, czasem jest to nawet przeczekanie czegoś, także umiejętność nauki na błędach, wyciągania wniosków, nawet unikanie niektórych kłopotów, dobre zaplanowanie poważnych wydatków gdy mało kasy - każda forma rozwoju to jest jakiś sukces, dzięki któremu nieraz udało mi się osiągnąć większe, trudniejsze cele. Najbardziej sobie cenię sukcesy wymagające dłużego dążenia, trudniejsze w realizacji, te na które nie było łatwo czekać i które przychodziły "po grudzie", były prawdziwą próbą sił, charakteru. Nauka, praca, utrzymanie rodziny, wychowanie córki, mieszkanie, samochód to niektóre z sukcesów, pozornie proste sprawy ale nie dla wszystkich łatwe do osiągnięcia. Dla niektórych osób takie rzeczy przychodzą same, łatwo, niektórzy mają trudniej, muszą wszystko zdobyć sami, znaleźć sposób na zrealizowanie planu, walczyć o to do skutku. Podniesienie się z nałogu palenia też uważam za wielki sukces, już nie wspomnę że dałam sobie radę gdy przyszła choroba, leczenie, rehabilitacja. Wyjscie z tego to jeden z moich najcenniejszych sukcesów, bo łatwo nie było, ból, niepewność i szukanie wyjścia dało mi dobrze w kość i wpłynęło bardzo na osobowość, było próbą sił ze sobą, trzeba było w tym wszystkim poradzić sobie nie zaniedbując domu, rodziny i utrzymać pracę. Uważam za sukces także to kim jestem po iluś latach dorosłego życia, po 2,5 roku po operacji- bo choć nie mam ani fortuny ani końskiego zdowia to wiem kim jestem, jaka jestem i na co mnie stać gdy na czymś mi zależy, cieszę się z tego że umiałam przejść przez różne kłopoty nie tylko nie tracąc siebie, ale też zyskując na osobowości, zyskując rozwój ważnych i potrzebych później cech charakteru.Od zachorowania sukcesem była każda rzecz, której mogłam podołać czekając w bólu na operację, każdy uśmiech w tym czasie, po zabiegu każdy postęp, każda rzecz którą mogłam samodzielnie zrobić. Organizacja życia przed zabiegiem i po, połączenie rehabilitacji z pracą i domem też jest dla mnie moim ważnym sukcesem. Będąc świadoma że nikt mi nie obieca że ten dobry stan będzie trwał wiecznie - cieszę się każdą możliwością realizowania siebie, uważam za duży sukces każdą większą wyprawę na jakąś górkę, na jakiś szlak, zwiedzenie czegoś. Moja natura uwielbia częste kontakty z naturą, ruch więc dopóki mogę sukcesem jest życie w zgodzie z sobą
Niedługo już osiągnę kolejny sukces, pracując skończę 2 szkolenia, jedno już skończyłam. Niby nic takiego ale dla mnie połączenie pracy/szkoleń i codziennej rehabilitacji i znalezienie czasu dla rodziny to też dla mnie wielkie osiągnięcie wymagające doskonałego planowania czasu, obowiązków i odpoczynku. Lubię wyzwania, w taki sposób staram się traktować trudności, gdy podołam czemuś co jest wyzwaniem czuję się dobrze wiedząc że mi się udałio, że jest to jakiś rodzaj sukcesu. Te drobne i większe sukcesy są bardzo potrzebne aby dobrze się czuć ze sobą, aby się lubić i mieć codzienną chęć do życia. Żeby lubić siebie i swoje życie trzeba dostrzegać nawet te drobne sukcesy, to dzięki nim chce się coś robić dla innych i dla siebie. Jeśli siebie się lubi to się chce o siebie dbać, nie tylko o włosy, wagę, ładnie ubranie. To daje motor do dbania o zdrowie, ćwiczeń. Właśnie te ćwiczenia to chyba taki osobny temat, nieraz samo podjęcie rehabilitacji to już sukces, każdy postęp to jak zdobycie wielkiej góry. Ćwiczenia, nawet po zakończonej rehabilitacji, ale dla profilaktyki to też jest mój sukces, mam teraz konieczność ćwiczeń po operacji ginekologicznej, ale gdy już utrwalę wszystko to nadal będę ćwiczyć choć mniej dla profilaktyki. Od operacji wiele z moich sukcesów wiąże się właśnie z rehabilitacją, z ćwiczeniami. Dojście do zdrowia to wiadomo, ale te wypady w góry, którym jestem w stanie podołać to już zasługa ćwiczeń, dla kondycji i dla wzmocnienia potrzebnych mięśni. Bezbólowe siedzenie wielogodzinne w pracy to też sukces okupiony regularnymi ćwiczeniami kręgosłupa. Niejedna rzecz dla zdrowych łatwa wymaga ode mnie wcześniejszego przygotowania się fizycznego, wytrwałej regularnej pracy - gdy potem uda mi się gdzieś być i dać radę, bez bólu to też jest mój sukces. Częścią tego sukcesu było dla mnie zrozumienie że dzięki pracy nad sobą, nad rehabilitacją będę mogła w miarę bezpiecznie osiągać swoje cele, będę mogła próbować przedłużyć ile tylko się da ten dobry stan po operacji. To zrozumienie pozwoliło mi zaplanować sobie życie uwzględniając potrzeby ciała, biodra, na razie dobrze mi to idzie, daje oczekiwane efekty. Siłownia, sauna, rehabitacja, kijki, rower, próby odchudzania, szkolenia to wszystko robię dla siebie, to elementy większego długodystansowego planu, który jeśli choć w części zakończy się sukcesem to ten sukces odczują także moi najbliżsi -bo mój plan to być najbardziej wartościową osobą, jak najmniej niepełnosprawną i jak najbardziej szczęśliwą z tego co mam
Moja "kolekcja" większych i mniejszych sukcesów będzie się powiększać, na każde sukcesy trzeba pracować, nieraz długo i ciężko ale za to potem jest radość i satysfakcja. Mam dużo różnych planów większych i mniejszych, osiągnięcie każdego będzie kolejnym wyzwaniem dla mnie. A że nieraz będzie je trudno osiągnąć? tym się nie przejmuję, najcenniejsze osiągnięcia wymagają największego wysiłku, nieraz ponad siły i nieraz na przekór nawet samemu sobie, ale po to mam różne cechy charakteru żeby jakoś je wykorzystać aby mi się udało
Dopóki jest szansa powodzenia planu będę starać się osiągać cel. Napewno będę dostrzegać każdy pomyślnie zakończony etap, bo właśnie dostrzeganie dobnych sukcesów pozwala mi mieć siłę aby podołać dążeniu do tych dużych i kiedyś na starość ( jeśli będzie mi pisana ) powiedzieć jak zawsze: "niczego nie żałuję" i "zrobiłam wszystko co mogłam aby żyć jak najlepiej"
Myślę, że ważne jest abyśmy umieli doceniać siebie, co umiemy, co potrafimy osiągnąć. Bo każdy z nas coś umie, coś potrafi dokonać co dla niego jest ważne i co daje mu radość
Bonia - Nie 02 Pa, 2011 Podpisuje się pod postem Agi nigdy w życiu nie będę na pewno uprawiać sportu takich jak narty czy pływanie wyczynowe ponieważ że względu na MPD a nie biodro nawet jazda na zwykłym rowerze jest dla mnie nie osiągalna z kijkami też nie będę chyba chodzić chociaż chodząc o kulach 4 taktem robie chyba coś podobnego do spaceru z kijkami więc jednak trochę sportu uprawiam choć przyznaje w nieco niekonwencjonalny sposób . Moje sukcesy wydają mi się skromne chociaż cieszę się z każdego z nich. jak chociaż by z tego jak teraz chodzę nigdy nie myślałam że będzie to dla mnie możliwe tym sama jestem zaskoczona bo szczerze miałam wątpliwości że uda mi się to aż tak oczywiście jeszcze sporo pracy przedemną w tej kwestii. Z tego że mimo niepełnosprawności sobię radzę z tego że zdobywam rózne umiejętności szkole się na bieząco. Ponieważ stale robię jakieś kursy które dają mi większe szanse na tak zwanym wolnym rynku pracy.
Stawiam sobie cele jak każdy z was i je ralizuje tak jak moim celem jest teraz nauka Niemieckiego chcę tez szkolić się na graficzkę i na tworzenie stron internetowych komputer to moja pasja tak jak języki obce. No i wstyd się przyznać nie umiem pływać nawet rekreacyjnie więc mam zamiar się tego nauczyć w najbliższej przyszłości. Może to nie wiele ale dla mnie kazdy osiągnięty cel jast ogromnym sukcesem. Tak jak pisze Aga W tylko osoby które doświadczyły że to co dla zdrowych ludzi jest normalne dla nas jest nieraz okupione cięzką pracą zdrowi ludzie nie mają o tym bladego pojęcia ile my musimy dać z siebie żeby zrealizować nasze małe i wielkie cele i każdy sukcesz jest dla nas zródłem radości. danka - Nie 02 Pa, 2011
Boniu,tak trzymaj! Ja uczyłam się 4 lata niemieckiego w ogólniaku a właściwie,to udawałam,że się uczę.Czyli g... sie nauczyłam.Trzy lata temu kupiłam sobie kurs niemieckiego dla początkujących z ESKK.Warto było,bo po 20 mies nauki zaskoczyłam wszystkich w pracy,kiedy trzeba było zadzwonić do Niemiec i coś załatwić.Prostą sprawę,ale ile radości miałam! No i od wczoraj zabrałam się za naukę angielskiego-też z ESKK,też dla początkujących,.Ale jeśli jest to tak samo dobrze przygotowany kurs,jak do niemieckiego,to będzie OK.Bo angielski tak już wdarł się w nasze życie,ze czuje się niepełnosprawna nie tylko fizycznie,ale i "życiowo".Bo komputery kocham,tak,jak Ty,a wszystkie ważniejsze komunikaty są po angielsku(wykorzystuję wiele programów specjalistycznych),kosmetyki:nazwy i do czego służą:po angielsku,w mowie codziennej:coraz więcej angielskich zwrotów.Na naukę nigdy nie jest za późno-czego jestem najlepszym przykładem. Brawo,Boniu! Wendy - Pon 03 Pa, 2011 Bardzo dziękuję za Wasze ciepłe słowa. Mam nadzieję, że teraz trochę moje życie zwolni bieg i w pełni będę mogła zaangażować się w pisanie postów na forum:) Katju wiesz że to ja mam zdolniejszą siostrę? zozo - Pi 07 Pa, 2011 No to pochwalę się, że dzisiaj już drugi raz w tym tygodniu byłam na basenie a właściwie w aquaparku. Dzisiaj przepłynęłam 14 długości basenu sportowego, ostatnio 10. Zajęło mi to ok. 0,5 g. a potem w cieplutkim basenie zaliczyłam masaż wodny, ćwiczenia i troszkę popływałam. W sumie byliśmy ok. 1 g. Po czułam się świetnie, taka rozluźniona i lżejsza. Tak mi się lekko szło do samochodu. Super - polecam.
pasiflora - Pi 07 Pa, 2011 Jestem pełna nadziei, iż Katja wkrótce napisze coś o mistrzostwach świata. Dzisiaj one się odbywają. Ciekawe czy osiągnęła swój kolejny sukces? Wendy - Pi 07 Pa, 2011 Spokojnie dzisiaj tylko otwarcie Ale jak tylko będzie coś wiadomo to na pewno napisze
AgaW - Sob 08 Pa, 2011 Zozo, świetny z Ciebie pływak, brawo Ja rzadko pływam i nie jest to moja mocna strona, podziwiam te Twoje 14 długości bo siebie w tej roli to chyba nie zobaczę ( ha, ha ) ale woda i na mnie ma taki świetny wpływ
Katjo, już zaczynam trzymać kciuki za Twoj kolejny sukces
Wendy - Nie 09 Pa, 2011 UWAGA!!!!!!!!!!! Katja właśnie na eliminacjach do finału Mistrzostw Świata popłynęła na rekord Polski!!!!!!!!! Mam najfajniejszą siostrę na świecie!!!! 
Bonia - Nie 09 Pa, 2011 Wendy pogratuluj jej
pasiflora - Nie 09 Pa, 2011 Wendy, uprzedziłaś mnie
Rekord Polski pobity Nowy rekord należy faktycznie do Katji: 178m Wierzyłam w nią
Startowała z pełnosprawnymi i dała im popalić. I "kulaski" mogą wiele
drupinka - Nie 09 Pa, 2011 brawa dla naszej bioderkowej syrenki 
aga.t. - Nie 09 Pa, 2011 TUTAJ Reprezentacja Polski we Freedivingu - Katja brawo!  
Bretka - Pon 10 Pa, 2011 Katja!!! Jestem z Ciebie MEGA DUMNA!!! BRAKMISŁÓW!!! BRAWO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Alicja - Pon 10 Pa, 2011 Katja, gratulacje  Jesteś niesamowita
Kiedy mi opowiadałaś o swoich wyczynach, trudno mi sobie nawet je było wyobrazić, a Ty to wszystko potrafisz. Mając chore biodra, masz podwójnie trudno, a stajesz w szranki ze zdrowymi zawodnikami. Libra - Pon 10 Pa, 2011 Katja....cóż tu jeszcze dodać
Gratulacje!!
Grazyna1950 - Pon 10 Pa, 2011 Katju!!!!! Gratulacje. Oby tak dalej
AgaW - Pon 10 Pa, 2011 Mogę sobie tylko wyobrazić jak i ile Katja musiała trenować aby osiągnąć taki wynik.Katjo, załużyłaś w pełni na ten sukces  Jestem bardzo wzruszona, bardzo z Ciebie dumna i cieszę się wraz z Tobą że udało Ci się go osiągnąć na przekór wszystkiemu co stało Ci na drodze. To nie koniec Twojego pozytywnego zaskakiwania nas i pokazywania ile potrafią Bioderka jeśli tylko chcą i jeśli tylko mają szczęście trafić w dobre ręcę terapeuty - bo ogromne gratulacje należą się Twojemu fizjoterapeucie, który pomógł Ci fizycznie się przygotować do tego osiągnięcia To Wasz wspólny sukces, dowód na to co może zdziałać nowoczesna fizjoterapia. Kolejne gratulacje należą się Twojemu trenerowi, na pewno jest z Ciebie baaardzo dumny
Mijka - Pon 10 Pa, 2011 Katju, Gratulacje  
A oto link do wypowiedzi trenera Katji, w którym się on bardzo ciepło o niej wyraża: http://www.nitas.pl/news.php?readmore=25#comments Wendy - Pon 10 Pa, 2011 Normalnie pękam z dumy:)
Katja - Pon 10 Pa, 2011 Dziękuję Wam za wsparcie. To się czuje. Płynąc po ten rekord myślałam o wszystkich którzy trzymają za mnie przysłowiowe kciuki. O dobrych duszach Dziękuję Wam To wspaniałe z niczym nieporównywalne uczucie
Ale to dopiero eliminacje. Finały Mistrzostw Świata za kilka dni. Postaram się ze wszystkich sił aby stanąć na wysokości zadania. Choć i tak "moje małe 5 minut" zawsze będzie mnie cieszyć. I did it! 
Dziękuję Wam i zmykam na trening w pięknym Lignano Sabbiadoro
zozo - Pon 10 Pa, 2011 Gratulacje i walcz dzielnie dalej .
gobla - Pon 10 Pa, 2011 Katja , Gratulacje
pasiflora - Pon 10 Pa, 2011
piedra32 - Pon 10 Pa, 2011 Katja Super Gratulacje:))) Jestes dla mnie inspirująca Brawo:) A kciuki trzymam nadal Buziaki wielkie
Piotrek Medic - Wto 11 Pa, 2011 No to bardzo ale to bardzo gratuluje ewunia123 - Sro 12 Pa, 2011 KATJU jestes po prostu wspaniala!!!
Libra - Sro 12 Pa, 2011
Ze wszystkich sie nie staraj....ten jeden promil, a może nawet jego część zostaw sobie na radość z tego, co osiagniesz, bo na to, wbrew pozorom, też siłę trzeba mieć
Nic nie życze, bo taka jakaś automatycznie i natychmiastowo przesądna się zrobiłam , ale kciuki w pogotowiu:-)))
Fizkom - Sro 12 Pa, 2011 No i proszę. Jeszcze dwa lata temu nikt by nie pomyslał. A rok temu nawet nie podejrzewał, że to możliwe. Kaśka wywalczyła ten wynik swoim uporem, konsekwencją i pracowitością. Zasłużyła na miejsce wśrod najlepszych jak mało kto. Już zwyciężyła, choć lekko i łatwo nie miała. Zreszta, sama Wam o tym opowie po powrocie do Polski. Każdy z nas może ustawiać swoją poprzeczkę wciąż wyżej i wyżej. Nie istotne jak wysoko. Najważniejsze aby mieć cel, do ktorego zbliżać będziemy się nawet małymi krokami. Każdy mały krok do celu - to też zwycięstwo 
Powodzenia, Fizkom Katja - Pi 14 Pa, 2011 Fizkom, dziekuje za ciepłe słowa, ale tak naprawdę gro zasług tutaj lezy po Twojej stronie To dzięki Twojej żelaznej dyscyplinie, pomysłowi na poprowadzenie terapii i pilnowanie mnie 24 h na dobę abym wykonywała założony plan jestem tu gdzie jestem i cieszę się Rekordem Polski w tak pięknej dyscyplinie jaka jest freediving. Uściskam Cie po powrocie
Wszystkim którzy nadal trzymaja za mnie kciuki - serdeczne dzięki Jutro wielki dzień - finały startów w monopłetwie. Czyli mojej konkurencji. Wraz z moim trenerem postanowiliśmy postawic wszystko na jedną kartę. Własnie 5 minut temu złozyłam bardzo wyśrubowaną deklarację, iż przepłynę w finale 165 metrów. To wysoka stawka.. szczególnie, że tyle metrów przepłynęłam zaledwie 2 razy w życiu (podczas eliminacji kilka dni temu, i raz na treningu, jakies 2 tygodnie temu). strach jest duży. Motywacja nie mniejsza. Jednak przeszkód tez sporo na drodze. Moje biodra od wtorku wszczęły bunt. Dośc pokaźny, bo dają sie we znaki ze zdwojona siły i to oba na raz. Nie pomaga zimno i wiatr który od paru dni mocno dmucha od morza. Boję się jak diabli, bo w obecnej kondycji moge nie miec sił aby dopłynąć do złożonej deklaracji...
Zrobię wszystko aby spiąc sie w sobie i dopłynąć, a nawet polecieć dalej. Na mój świezo upieczony Rekord Polski 178 m już "ostrzą zęby" moje dwie koleżanki, które także tak jak ja popłyną jutro w finałach. Obie bardzo mocne i zmotywowane! Czas pokaże co się stanie. Niezależnie od mojego jutrzejszego wyniku juz jestem z siebie dumna i szczęśliwa, że udalo sie zrobic coś pięknego. Nawet gdyby jutro było bardzo źle - bede walczyć. A jeśli pójdzie "nie tak" uśmiechne się i przypomnę sobie, że i tak jestem wyjątkowa Zawody i start wśród takich sław, sprawnych prawdziwych zawodników jest ogromnym stresem. Mimo wspaniałych widoków, morza, zaśniezonych Alp na horyzoncie, słońca i pysznego włoskiego jedzenia nie czuje sie tu jak na wakacjach. Marze o powrocie do domu. O spaniu i jedzeniu wtedy kiedy chcę a nie wtedy kiedy mogę. Marze o zjedzeniu wielkiego tortu Marzę o tym by nic nie robic i nic nie musieć, by zobaczyc rodzię, by nie musieć wchodzić do wody... choc przez kilka dni Ach, jakie to przyziemne )
Jak tylko wrócę, zrobię sobie zasłużony odpoczynek i zwyczajnie bede szczęsliwa Tak. A jutro.... a jutro wieczorem stane do walki o podium Tak, taki własnie mam plan. I albo wygram albo przegram - ale niezaleznie od tego będe bardzo szczęśliwa, że mogę, ze jestem, że się odważyłam
Pozdrawiam Was ciepło
dorka - Pi 14 Pa, 2011 Katju. Super, tak trzymaj. Jesteś WIELKA Moje gratulacje.
aga.t. - Pi 14 Pa, 2011
Katju Ty już wygrałaś
To marzenie jest do spełnienia - smacznego! piedra32 - Pi 14 Pa, 2011 Katja, Super koleżanko tak trzymać mam nadzieję ze zaskoczysz sama siebie - Wierzę w to bardzo mocno.Co do bioderek hmm przykro mi że Cię bolą ale dasz radę jak dla mnie jestes juz Mistrzynią świata w najważniejszej konkurencji Sposób życia. Rekord Polski 178 m - wyznaczasz cele innym Szacunek Ogromny
Co do odpoczynku kochana jeszcze tylko kilka dni .Pozdrawiam Bardzo serdecznie Ciao Bella Bonia - Pi 14 Pa, 2011 Katju czy staniesz jutro na podium czy nie to już wygrałaś spełniłaś swoje marzenie a tylko to się liczy. Ja dzięki Tobie wczoraj zrobiłam coś o czym nie myślałam że zrobie w porównaniu z Twoim wyczynem to pikuś ale motywację pośrednio dałaś mi Ty bardzo Ci dziękuję kochana.  Trzymaj jutro kciuki z całych sił za Ciebie
piedra32 - Pi 14 Pa, 2011 Chcę wam napisac bardzo ważny przełomowy dla mnie moment w całym dotychczasowym życiu z moim bioderkiem. Chorowałam od dziecka i zawsze nienawidziłam mojej chorej nogi.Do tego stopnia że czasami ją "lałam" waliłam pięściami (potem bolało okrutnie) bo nie chciała robić tego co miałam w planie.Oczywiście sama dla niej nie robiłam wiele ale miałam wymagania.Czuje się jak wariatka piszac to ale trudno pisze bo chce się z Wami tym podzielić to dla mnie Cud. Dziś zdałam sobie sprawę z tego że zaczęłam ją akceptować po 34 latach i nigdy nie sądziłam że to się stanie.Włożyłam w to wiele wysiłku psychicznego i fizycznego ale warto.Mam nadzieję że ją polubię. Oczywiście nie dokonałam tego wyczynu sama tylko z terapeutą Serdecznie Dziękuję
Wszystkich Pozdrawiam danka - Pi 14 Pa, 2011 Wzruszył mnie Twój post... Piedra,Ty ją po prostu KOCHAJ,KOCHAJ,KOCHAJ,rozmawiaj z nią,a ona odpłaci Ci wielokrotnie.Wszystkie nasze "części" potrzebują naszej troski i uczucia.To co piszę może wydawać się dziwne,ale zobaczysz,jakie jest skuteczne.Najtrudniej usunąć przyczynę bólu-to masz za sobą! Całuję Cię bardzo mocno i cieszę się,że pierwsze zmiany na plus dotarły też do Twojej główki,skoro to napisałaś
AgaW - Pi 14 Pa, 2011 Piedro, to wspaniałe co piszesz Taki przełom to coś wielkiego i ważnego, pierwszy krok do czegoś nowego i to przyniesie Ci wiele korzyści. Gratuluję Ci tego co udało Ci się zrobić i tym większe moje gratulacje że po takim długim czasie takie rzeczy można zmienić, jesteś niesamowita-dałaś temu radę!
pasiflora - Pi 14 Pa, 2011 piedra32, wzruszył mnie Twój post! Nawet nie wiesz jak Cię rozumiem. 
Ja nie biłam swojej nogi ale też o akceptacji nie było mowy. Teraz jestem na oddziale rehabilitacyjnym w Piekarach i... Trzy dni temu płakałam widząc swój pokraczny chód w lustrze 
Wczoraj nastąpił przełom zrobiłam cztery akceptowane przeze mnie i przez rehabilitanta kroki Wierzę w lepsze jutro, choć wiem że ogrom pracy mam przed sobą.
AgaW - Sob 15 Pa, 2011
To aż 4 kroki i to jest skok w kolejny etap, ogrom pracy masz faktycznie jeszcze ale ten każdy krok zbliża Cię do końcowego sukcesu.
Wiem, że dasz radę, a łzy nie zdołują Cię lecz po nich zbierzesz się w sobie i z większą siłą będziesz walczyć i niedługo napiszesz nam o Twoim kolejnym sukcesie. duska - Sob 15 Pa, 2011 Katja płynie dzisiaj o 19.20. Trzymajcie kciuki - może bedzie drugie MISTRZOSTWO ŚWIATA. Drugie, bo pierwsze już osiągnęła
Mijka - Sob 15 Pa, 2011 trzymam trzymam
Grazyna1950 - Sob 15 Pa, 2011 Katju!!!!! Powodzenia
piedra32 - Sob 15 Pa, 2011 Danka AgaW i Pasiflorka Dzięki to dla mnie bardzo ważne i nowe doświadczenie wrecz przełom. Danka mi fizkom zalecił Myślenie o "tej"nodze jak o słabszej a nie chorej i to przyniosło rezeultaty -zaskakujące. Pozdrawiam cieplutko a za Katie trzymam kciuki rzecz jasna Wendy - Sob 15 Pa, 2011 Nasza Katja zatańczyła "małą sambę", za co dostała żółtą kartkę i odebrane 10 punktów karnych  .... Ale to nic!!! BO PRZEPŁYNĘŁA AŻ 183 METRY!!!! z tego co wiem jest szczęśliwa i z największą przyjemnością wybiera się jutro do domu:) Katja Maleńka, jesteś WIELKA!!!!
Mijka - Sob 15 Pa, 2011
Katja jesteś WIELKA  GRATULUJĘ
Bonia - Sob 15 Pa, 2011 katja gratulacje :clap:
Nuta - Sob 15 Pa, 2011 Katja, gratulacje, wracaj szczęśliwa do domu! Wendy - Sob 15 Pa, 2011 teraz już mogę napisać na pewniaka, że Katja zajęła 7 miejsce w klasyfikacji generalnej!!! Jestem pod mega wrażeniem swojej siostry - jest siódma na świecie!!!
pasiflora - Sob 15 Pa, 2011 Jak mi Katja wysłała sms-a z wynikiem to aż krzyknęłam z radości, a zaraz potem ciarki miałam na całym ciele i z radości i z troski. Katju jesteś dla mnie wzorem pod każdym względem. Dla mnie jesteś pierwsza
I powiedz im wszystkim a choćby po raz setny, że bez rehabilitacji nic byś nie osiągnęła tego wszystkiego. Fizkomie ukłony w Twoją stronę  
piedra32 - Sob 15 Pa, 2011 Katia Victory Jesteś mega wspaniała ale cóż tu pisać przeciez wiesz to doskonale. Dziękuje ze JESTEŚ i dajesz przykład a ja czerpie ile mogę. Wracaj do domku czas na zasłużony odpoczynek, regeneracje po wytężonej pracy i relaks dla ducha bo to najważniejsze No stress
Buziaki Wielkie i Gratulacje Alicja - Nie 16 Pa, 2011 Katja, Twój sukces jest tak wielki, że aż dech zapiera
Witamy w domku naszą Mistrzynię
Katja - Nie 16 Pa, 2011 Czesc kochane Bioderka! Tak, moj udzial w Mistrzostwach Swiata dobiegl juz konca. Co prawda dalej siedze na basenie ale tym razem w roli coacha mojej przyjaciolki,ora zaraz startuje w finalach statyki (wstyrzymywanie oddechu pod woda na czas w bezruchu). To bardzo stresujaca rola i niechetnie sie jej podejmuje
Minione 10dni w biegu i na duzym stresie daly mi mocno w kosc. Szczegolnie wczorajszy final w mnopletwie w ktorym bardzo chcialam powalczyc. I powalczylam, prawie do utraty przytomnosci. Wendy pisala wyzej o tym ze zatanczylam tzw.sambe. Dla wyjasnienia dodam ze to okreslenie stanu poprzedzajacego tzw blackout we freedivingu powodowany wyczerpaniem zapasow tlenu potrzebnego by obsluzyc nasz mozg. To swego rodzaju sprytny mechanizm naszego ciala ktore informuje o zagrozeniu. Owa samba -jak sama nazwa mowi to niekontrolowane drzenie rak a nawet calego ciala zawodmika (najczesciej tuz po wynurzeniu z wody). Moj zyciowy wynk dokladne 181metrow ktore przeplynelam na 1 oddechu wystarczylo na 7 miejsce. Celowalam wyzej, ale jak sieokazalo to byl maks na ten dzien. Dziekuje Wam zakibicowanie. Plynac ostatnie metry myslalam o bliskich mi osobach, wszystkich Was, ktorzy podobnie i co dzien walczycie o siebie. Bylo mi bardzo ciezko, ale nie chcialam sie poddac. Teraz musze wyznaczyc sobie nowy cel. Jeszcze nie wiem jaki. Na razie czuje taka mala pustke, swiadomosc ze cos na co bardzo dugo czekalam, na co nie zadko ze lzami w oczach pracowalam -skonczylo sie. Niemniej podtrzymuje swoje zdanie, ze wszystko jest do osiagniecia. Bariery jakie stoja przed nami stwarzamy czesto sami. Mozna jepokonac. Mozna zrobic cos co z pozoru zdaje sie niemozliwe. Tak naprawde nikt z nas w zadmej dziedzinie zycia nie zna swoich limitow. A moze ich nawet nie ma?
AgaW - Nie 16 Pa, 2011 Jakoś czułam, że osiągniesz wspaniały wynik!
No i będąc przygotowywana przez Fizkoma do rywalizacji byłam pewna, że kondycyjnie dasz radę. Jestem pod wielkim wrażeniem Twoich osiągnięć, cieszę się razem z Tobą z tego wielkiego sukcesu, jestem z Ciebie bardzo dumna
Jestem też pod równie wielkim wrażeniem sukcesu Fizkoma- bo przygotować Cię do osiągnięcia takich rezultatów to wielki sukces Ogromny szacunek i ukłon w stronę wiedzy!
Bretka - Nie 16 Pa, 2011 Kasiula, właśnie sprawdzałam wyniki na oficjalnej stronie AIDA- i... tam w dynamice kobiet jesteś na 2 miejscu!!!
Grazyna1950 - Nie 16 Pa, 2011 
GRATULACJE !! Katju - jesteś wielka !
Katja - Nie 16 Pa, 2011
Tak kochana Bretko, w eliminacjach bylam druga wsrod kobit na swiecie. Ale w finalach juz nie starczylo sil na tak wysoka lokate. Pewnie wyniki na stronie AIDA sa jeszcze nie wprowadzone po finalach. Wlasnie pedze autostrada w strone Polski. Mijam piekne wloskie Alpy... po tym nadmiarze wody (przez ostatnie 2 miesiace siedzialam na basenie 6 dni w tygodniu po kilka godzin) marze o gorach i nartach. I chyba wlasnie,w tym momencie wymyslilam dla siebie kolejny cel... Wbrew przeciwnosciom i ostatnim lekarskim komentarzom RTG bioder, zrobie uprawnienia instruktora narciarstwa alpejskiego... Fizkom, mam nadzieje ze nie masz nic przeciwko? Mysle ze damy rade
piedra32 - Nie 16 Pa, 2011 Kasia Fizkom pewnie nie będzie mial nic na przeciw i będzie zachwycony Twoim pomysłem
Jak dla mnie to jesteś cudna i trzymam kciuki za Twoje przedsięwzięcia Bardzo gorąco Pozdrawiam Wendy - Pon 17 Pa, 2011 No nie wiem czy Fizkom będzie w 7 niebie jak o tym usłyszy, ale pomaganie Katji w realizowaniu jej coraz to nowych wyskoków, to już jego chleb powszedni i pewnie nawet się nie zdziwi nowym pomysłem Katja... nie nic... nie mam słów  
kate310 - Pon 17 Pa, 2011 Katja, jestem pod absolutnym wrażeniem. sama trochę nurkuję i czytałam książkę o freedivingu, to kawał ciężkiej roboty. GRATULACJE! piedra32 - Pon 17 Pa, 2011 Wendy, napisałam to z humorem bo wiadomo że to szaleństwo 
Ale będzie super jak Kasia dopnie swego Pozdrawiam cieplutko
Fizkom - Pon 17 Pa, 2011 Ja tym pomysłem absolutnie NIE JESTEM ZACHWYCONY choć nie jestem też zdziwiony. Katja oszalała najwyraźniej. To chyba po MŚ..........
Fizkom Katja - Pon 17 Pa, 2011
Tak, to od tych bezdechów Człowiek po tylu minutach bez tlenu traci orientację i głowę )
Ajtam ajtam. Jesteś, jesteś, tylko jeszcze o tym nie wiesz Będzie wesoło! Zobaczysz. Lubisz wyzwania a ja nie mogę pozwolić abyś cierpiał na nudę Fizkom, damy radę!
krzysio - Pon 17 Pa, 2011 Katja, gratulacje
piedra32 - Pon 17 Pa, 2011 Katja, kochana czytam co piszecie z Fizkomem i Ewa skomentowała Ciebie tak :Cyt::Ona jest niemożliwa
Oczywiście - wszystko ale z "głową" będę kibicować Buziaki pasiflora - Sob 03 Mar, 2012 Sukcesik kolejny zawitał w moim życiu. Zaliczyłam maturę próbną! Jeszcze nie wiem na ile, ale wiem na 100%, że zaliczyłam
Już z zadań zamkniętych miałam ponad wymagane minimalne punkty
Ech gdybym nie miała bioder chorych to bym pewnie czasu na naukę nie znalazła
kieszczyński - Sob 03 Mar, 2012 Temat postu: matura Gratulacje!!!! Fizkom - Sob 03 Mar, 2012 Pasifloro, Pniesz sie ostro w górę, mimo problemów z biodrami. FORUM jest z Ciebie dumne. Mocno ściskam, Fizkom piedra32 - Sob 03 Mar, 2012 pasiflora, wow Gratulacje Kochana Wszystkiego dobrego Buziaki pasiflora - Nie 04 Mar, 2012 Kochani dziękuję Jak mam takich kibiców to zawsze łatwiej
AgaW - Nie 04 Mar, 2012 Wiedziałam, że dasz radę i wiem, że matura będzie dla Ciebie potwierdzeniem że potrafisz. I wiem, że biodra też doprowadzisz do sprawności jak nieraz Ci pisałam. Jestem z Tobą
Bonia - Nie 04 Mar, 2012 Pasiflora nie watpiłam że dasz radę Gratuluje
Mijka - Nie 04 Mar, 2012 Pasiflora Gratulacje
justa - Nie 11 Mar, 2012 Moj sukces polega na tym, że w minionym tygodniu pobieglam swoją życiówkę 10km w 45min  dziś było ciut gorzej już na drugim kilometrze strasznie bolało mnie biodro potem jeszcze stopa łzy same cisneły się na oczy:( w maju chcę pobiec w biegu papiernika na 10km jeżeli przebiegne bede się bardzo cieszyć ...
drupinka - Nie 11 Mar, 2012 Kochana, gratuluję! Ale czy na pewno nie robisz sobie krzywdy? Bieganie to sport bardzo obciążający biodra... justa - Nie 11 Mar, 2012 Wiem że bieganie obciąża biodra podobnie jak kick-boksing który trenowałam ale musiałam zrezygnować lekarz sportowy nie podpisał książeczki sportowca byłam załamana bo własnie teraz w tym roku chce zdawać na AWFiS a bieg w maratonie traktuje jako wyzwanie ale nie oczekuje że będę miała jakiś świetny czas poprostu chcę sobie udowodnić że biodra nie przekreślaja mi życia bo sport to jest coś co daje mi napęd do życia ja kocham pływać biegać jezdzić na nartach boksować się czy chodzić po górach i wiele jestem gotowa dla tych pasji poświęcić kinga - Pon 12 Mar, 2012
Gratulacje ja w wieku 15 lat miałam 55 minut w terenie
później już nie mogłam biegać zawodowo
Nad tym to radzę się porządnie zastanowić zawsze dyscyplinę można zmienić na mniej obciążającą biodra
Oczywiście, że nie przekreślają życia. Z drugiej strony maraton nie jest życiem.... Możesz go pokonać na rolkach przykładowo.
Sukcesy sukcesami. Ale też trzeba pomyśleć, co jest ważne i co jest większym sukcesem Bycie zdrowym, czy zaszaleć raz i się rozpaść.....
Danuta - Wto 13 Mar, 2012 Gratuluje naj, najserdeczniej wspaniałych osiągnięć sportowych, to nieprawdopodobne wręcz,że takie można mieć osiągnięcia po operacjach ortopedycznych, gratuluję i cieszę sie bardzo ja nie mam takich osiągnięć, zresztą nigdy nie byłam usportowiona, niestety, ale też się chcę pochwalić i podzielić swoją radością z maleńkich "sukcesów". Od pierwszej operacji minie 3 lata,od drugiej endo - dwa,a ja właściwie dopiero teraz mogę powiedzieć,że ...wyzdrowiałam. I choć na pewno nie pójdę zdobywać Hindukuszu, zdobywam moje bardzo strome ulice w miasteczku, moge chodzić sama, robić zakupy (kupiłam wózek-torbę,aby nie dźwigać), jeździć dokąd chce. Jakie to wspaniałe, naprawdę. Teraz już rozpoczęłam (od stycznia) żywot emerytki,ale wcale się tak nie czuję- mam się lepiej,niż w czasach przedoperacyjnych. Nauczyło mnie to wiele, na przykład nauczyłam się dbać o swoje ciało nie tylko ze względów kosmetycznych,a dla zdrowia, nauczyło mnie cierpliwości,a przede wszystkim radości,że można normalnie żyć,bez bólu i prawie kalectwa. Nie byłoby tej radości bez ciężkiej pracy rehabilitantki, gdy spojrzę wstecz, widzę,że bez tego udane operacje nie byłyby nigdy sukcesem. Dzięki forum...No więc dzisiaj się postanowiłam podzielić swoją radością z ..normalnego życia, to mój sukces
Bonia - Wto 13 Mar, 2012 No to ja się też pochwalę po pierwsze w szkole zaskoczyłam moją lektorkę Asię przypominan sobie wszystko jak tornado w tym tempie materiał nadgonie bardzo szybko. Asia stwierdziła że na dodatek jestem diabelnie dociekliwa i wszystko chce jednym churtem sobie przypomnieć jeszcze tak ambitnej uczennicy nie miała Tak mnie chwaliła że aż się  . Rehabilitacja Ewa sprawedziła przed wizytą u Pana Piotra jak jest że mną i o dziwo dziewczyny jak nie raz dostawałam uwagi tak dzisiaj u Ewy pochwa za pochwałąNie długo to ty mi o tych kulach biegać będziesz Co prawda małe sugestie były przykurcz w lewej się diametralnie zmniejszył ale nad tym trzeba bedzie jeszcze popracować no i musimy powalczyć z bólami kręgosłupa z ćwiczeń Ewa nie wszystkie sprawdziła bo nam sie w paradę koleżanka władowała na rehbilitację Ewa i ja byłyśmy trochę złe na to bo ona codziennie przychodzi a że mną ostatnio Ewa rzadko pracuje, ale koleżanka miała minę jak zobaczyła mnie jak chodzę i stoję to do Ewy czemu ja tak nie mogę i bolą mnie kolana na co Ewa stwierdziła dopuki nie będziesz się przykładać to nic z tego nie będzie niestety a to co Bożena robi to jest ciężka praca dzien w dzień a nie raz się ćwiczy a raz nie. Stwierdziła to moja koleżanka na to że ona też chce taką rehabilitację Ewa się zgodziła z uprzedzeniem to nie jest zabawa i tu nie ma nie chce mi się. i bedziesz również pracować w domu i za każdy nie poprawny ruch gdy bedziesz że mną na sali ćwiczyć bedzie uwaga. Zobaczymy jak Ewie z nią pójdzie bo na każde zwrócenie uwagi albo się obrażała albo ryczała po kątach w każdym razie życzę im obu powodzenia ja tylko od siebie dodałam to nie jest rehabilitacja dla mazgolących się rozkapryszonych pacjentów albo ćwiczysz i bierzesz sie ostro za siebie albo odrazu zrezygnuj.
Ewa prosiła mnie tylko żebym że dwa razy jeszcze do niej podjechała bedzie wolniejsza to chce wszystko ocenić od A do Z czyli czego dzisiaj nie sprawdziła tak rutynowo i coś jeszcze zaradzić na mój kręgosłup bo była też sugestia że chyba w domu nie zawsze pilnuje postawy jak siedzę przy komputerze he he trafiła w 10 obiecałam się przyłożyć i się staranniej pilnować. na zakończenie stwierdziła że odwaliłam kawał dobrej pracy i że tylko takich pacjentów chciała by mieć gdzieś to już słyszałam
piedra32 - Sro 14 Mar, 2012 Bonia, Fajnie poczytać o Twoich sukcesach a skoro fachowiec chwalił to znaczy ze prawda
Silna kobitka z Ciebie jak piszesz ze Twoja rehabilitacja to "maszeruj albo giń" to chylę czoła bo wiem że jak to jest ciężko ćwiczyć. Życzę wielu sukcesów Pozdrawiam cieplutko Bonia - Sro 14 Mar, 2012 Kochana pedro moze nie od razu giń ale Poprzeczkę to my mamy ustawioną wysoko a ktoś kto nie zetknął się z rehabilitacją funkcjonalną a tylko z NFZ towską nie ma nawet bladego pojecia ile my musimy włożyć swojej pracy w sukces. I dlatego napisałam że ta rehabilitacja nie jest dla słabeuszy. kinga - Czw 15 Mar, 2012
Danuta - Czw 15 Mar, 2012 Droga Kingo,dzięki każdy ma sukces szyty na swoja miarę, a ja się cieszę,że udało sie dojść do sprawności, ja nawet nie pamietam,jak było dawniej,bo bardziej pamiętam,gdy już było źle, ale ten stan obecny mnie cieszy,i może byc jeszcze lepiej. Razw tygodniu kontynuuje zajęcia z rehabilitantką, wyznaczam sobie coraz dalsze wycieczki i ćwiczę w domu,na ile się da. Chciałabym już wreszcie pojechać na wakacje, długo byłam uziemiona w dmu,ale nie na darmo, wszystko mija, teraz będzie lepiej. Miłe koleżanki,a i koledzy,pora o wiośnie mysleć,za jakimś ciuszkiem sie rozglądnąć i -przede wszystkim wygodnymi-butami. Dużo zdrowia życzę, i radości,że w końcu się wyjdzie na prostą
duska - Nie 25 Mar, 2012 No to ja też się pochwalę Dziś pierwszy raz od pięciu lat wsiadłam na rower i przejechałam jakieś 6 km w terenie Wiem, że to nie dużo, kiedyś robiłam bez problemu po 40 km, ale potem były operacje, operacje i rehabilitacje..itp...i już nie było możliwości jeżdżenia na rowerze. Do sprawy podeszłam w sierpniu zeszłego roku, ale niestety, nie dało się jeszcze.. więc wściekła i zaryczana z bezsilności wróciłam do domu.. a dziś wsiadłam i pojechałam.. To nasz wspólny sukces: mój, wspaniałego operatora prof. Czubaka i moich cudnych rehabilitantów Kasi Michaluk i Marcina Kapusty Nie mogę się doczekać aż się im pochwalę
basia153 - Nie 25 Mar, 2012 Gratulacje i wielkie brawa pomału dystans napewno będzie się zwiększał
kinga - Nie 25 Mar, 2012 Gratulacje Duśka
oby tak dalej
pasiflora - Pon 26 Mar, 2012 Duśka, nie wierzę że zamieniłaś cztery kółka na dwa
6 km na pierwszy raz to znakomity wynik.
duska - Pon 26 Mar, 2012 pasiflora, zamieniłam i nawet nie wiesz jaka jestem szczęśliwa ja nie jestem typem sportsmenki, ale mam trzy ukochane dyscypliny, których nie mogłam uprawiać przez ostatnie 5 lat ze względu na biodro. Rower, narty i taniec. Rower już mogę. Taniec...hmmm jak wypiję . A do nart dojdę z czasem. To, że nie mogę/nie umiem biegać zupełnie mnie nie rusza
Katja - Wto 17 Kwi, 2012 Duśka, po co biegac.. jak można pedałować! Bomba Wyobraziłam sobie jak zasuwasz. Masz jakiś koszyk w tym rowerze na zakupy?
Czyli jak (w końcu) wybiorę sie do Ciebie do Krakowa z rowerem (bo zawsze podróżuje z rowerem i hulajnogą) to mam rozumieć, że pokażesz mi Kraków z perspektywy 2 kołek? Nooo.... to teraz tylko czekaj, zjawię się prędzej niż myślisz
Daga, Twój sukces zmotywował mnie do pochwalenia się swoim sukcesem.... Właśnie dopiero co wróciłam z alpejskich szusów jak co roku. Ale w tym roku wydarzyło się cos nieoczekiwanego... Po pierwsze przyznam sie otwarcie, że pierwszy raz od x czasu (lat) zupełnie nie przygotowałam sie fizycznie do wyjazdu. Ani rehabilitacyjnie, ani treningowo. Nic. Zero. Wielkie nic. Pojechałam pełna obaw. Fizkom też nie wróżył nic dobrego. Ogólnie byłam przekonana, że wyjazd będzie tak jak zawsze przyjemny ale obfitujący w bólowe atrakcje, a nawet bólowe huragany ze względu na zerowe przygotowanie. Podczas 6 dni szusowania po 6 godzin dziennie moje biodra ani razu nie zwróciły na siebie uwagi. Ani razu nie poczułam w nich bólu, dyskomfortu, ograniczenia. Nic, zero. Nie rozumiałam tego i nadal nie mogę wyjśc z podziwu. Coś takiego zdarzyło mi sie pierwszy raz od dobrych 8 lat. Szczęście nie zna miary! Można tylko nadmienic, że tygodniowe szusowanie nie miało nic wspólnego z piciem grzańca na stoku, albo opalaniem się w gigantycznym alpejskim słońcu Zwyczajnie nie bylo na to czasu, bo trasy były tak piękne, że nie odpinałam nart. W tym roku pierwszy raz od stu lat pośmigałam nawet poza trasami. Czyli dużo, dużo wysiłku i naprawdę wytężonej pracy w ciężkim mokrym sniegu a biodra były szczęśliwe
Widzisz Fizkomie? Daliśmy radę!
kate310 - Wto 17 Kwi, 2012 KATJA Twój optymizm jest zaraźliwy życzę Ci aby ból był tylko zamazanym wspomnieniem przeszłości
pasiflora - Pon 23 Kwi, 2012 Udało się! Mam średnie wykształcenie. Jeszcze tylko matura i będę miała duuużo wolnego czasu he he .... Oczywiście do października
http://passiflora76.blogs...-samochwaa.html AgaW - Pon 23 Kwi, 2012 Ale ten czas leci, pamiętam jak zaczynałaś i już wtedy Ci mówiłam że dasz radę Czemu do pażdziernika? Czyżbyś miała po maturze plany dalszej nauki? Uchyl rąbek tejemnicy bo czuję że masz w głowie jakiś plan
pasiflora - Pon 23 Kwi, 2012 AgaW, no studia mi się marzą ale na ile wystarczy mi samodyscypliny to nie mam pojęcia. AgaW - Pon 23 Kwi, 2012 Napewno by Ci wystarczyłoby. A kierunek nam zdradzisz jaki by wchodził w grę ? Libra - Pon 23 Kwi, 2012 Iwonka...gratulacje ogromne!!!! I sio! na studia; bez dwóch zdań
pasiflora - Pon 23 Kwi, 2012 Libra, tak jest moja droga Zawsze słucham Was moje kochane skarby. Dziękuję
Libra - Wto 24 Kwi, 2012
Grzeczna dziewczynka
Bonia - Wto 24 Kwi, 2012 Iwonko gratulacje wielkie i popieram Librę na studia marsz
Katja - Sro 25 Kwi, 2012 Iwonka, gratulacje miałam przyjemność składać Ci osobiście, a teraz robimy deal Jestem z Ciebie taka dumna, że nie wyobrażam sobie abys poprzestała na tym, i jestem pewna, że szybciej niż myślisz zostaniesz studentką
Deal polega na tym: Ty idziesz na studia, a ja w zamian robię dla Ciebie kolejny wynik Jak pamiętasz ta wspólna motywacja nieźle nam wychodzi. Więc śmiało, przemyśl propozycję i rzucaj "ofertą". Tylko prosze, w ramach ludzkich możliwości (mogą być wyśrubowane, ale niech będą człowiecze)
PS. Masz wybór wśród 3 dyscyplin, idziemy na maksa No chyba, że bierzemy pod uwagę zimę, to jest kolejna opcja
pasiflora - Czw 26 Kwi, 2012 Katja, podaj swoje wyniki Oczywiście te naj i podaj rekordy jakie obowiązują na świecie.
Pamiętasz jaka przepaść Cię dzieliła od rekordu Polski? Więc nie mów niemożliwe. W deal oczywiście wchodzę
Katja - Pi 27 Kwi, 2012
Chcesz mnie zabić, jak nic Dlaczego bierzesz pod uwagę tylko rekordy świata? Nie zapominaj, ja nie jestem nadczłowiekiem Myślałam, że będę musiała przesunąć mocno wyśrubowany Rekord Polski w monopłetwie, a Ty mi tu o Rekordzie Świata.... Jasny gwint! I co ja mam teraz mysleć?
pasiflora - Pi 27 Kwi, 2012 Katja, przecież jesteś debeściakiem.
OK
Rekord Polski + Rekord Świata podziel przez dwa i ... Do roboty! Dla mnie studia to też śrubowanie na maksa
Nikt nie powiedział że będzie lekko
Tylko uważaj na siebie pod tą wodą. Bez asekuracji nie próbuj nawet
Katja - Pi 27 Kwi, 2012
203 + 225 = 428 : 2 = 214 214 metrów w monopłetwie pod wodą.. hm... nie wiem co powiedzieć. Na razie ze swoimi 181 metrami plasuje się na 16 miejscu na świecie, jeśli ma być 214 m to muszę przeskoczyć 14 nadczłowieczych kobiet.. bo tylko jednej jedynej w całej historii udało się popłynąć dalej niż owe 214 m i tym samym ustanowić Rekord Świata na 225 metrze. Zadanie na miarę ... nawet nie wiem do czego porównać... Dobra, nie ma co dumać. Ja lubię wyzwania. Chyba nie myślałaś, że się poddam? Biorę to na klatę i wchodzę w ten deal. Rozumiem, że mamy na to trochę czasu?
pasiflora - Sob 28 Kwi, 2012
Katja - Sob 28 Kwi, 2012 Iwonia, jesteś bezlitosna Ale właśnie to na mnie działa. Ok, dajemy sobie 3 lata Choć myśle, że to duży zapas
Pracujcie dalej na Wasze sukcesy i sukcesiki. Te duże i te małe. Ja wlasnie pakuję walizke, bo za 3 godz pędze na lotnisko w strone gorącego Egiptu zmierzyc się ze swoimi słabościami i powalczyć o metry w głąb na zatrzymanym oddechu. Buźka! elba - Nie 29 Kwi, 2012 Niezly numer z Tej Katji . Już trzymam kciuki za cel jaki postawiły razem z Pasiflorą ! I miłego nurkowaania w Egipcie
MONIKAIMPRESJA - Pi 04 Maj, 2012 a mój sukces, to spokojne ubieranie się, malowanie paznokci, czyli przyciąganie nogi do głowy, do brody to nie, tak jak mogę zdrową, ale czołem tak, ale tyle mi wystarczy huuuuuuuuuuuura
AgaW - Pi 04 Maj, 2012 Właśnie wróciłam z Bieszczad. Tym razem byłam dłużej niż zwykle. 5 dni włóczyłam się po połoninach, w słońcu, praktycznie od rana do wieczora na nogach bo przeciaż tyle jest do zobaczenia. Ostatnie 3 tygodnie przed wyjazdem codzień ćwiczyłam z swoim terapeutą aby wszystko utrwalić nad czym pracowaliśmy i żebym była dobrze przygotowana na codzienny wysiłek. Takie aktywne na maxa 5 dni to dla mnie wielki sukces-dałam radę, nic nie bolało, nic się nie przeciążało ani nie męczyło, nawet plecak nie robił na moim kręgosłupie żadnego wrażenia Nic się nie dzieje samo-pracowałam nad formą i sama i z terapeutą, do wysiłku muszę się powoli "rozkręcać", teraz nadal będę profilatycznie dbać o ten stan aby móc się nim cieszyć ile tylko się da. Może wspiniam się pod górę wolniej niż inni i muszę zwracać uwagę jak idę po trudnym terenie, jak staję po dużych kamieniach nie przeszkadza mi i jestem szczęśliwa że dzięki rehabilitacji i dbaniu o formę mogę w ogóle sobie na to pozwolić
Iza - Pi 04 Maj, 2012
Gratuluję Monika Zazdroszczę Ci, ale oczywiście tak pozytywnie i cieszę się razem z Tobą
AgaW gratuluję wspaniałej formy, Bieszczady to nie lada wyzwanie a z tym plecaczkiem to już w ogóle poszłaś na całość Fantastycznie, że rehabilitacja tak dobrze Cię wspiera
pasiflora - Pi 04 Maj, 2012 a ja właśnie mam pierwszą część matury za sobą. Ale stres
Iza - Pi 04 Maj, 2012
Pasifloro nie takie stresy Ci straszne dasz radę i tym razem tyle już kciuków trzymam za bioderka, że i za Twoją maturę potrzymam jeszcze
mprzepiora - Sob 05 Maj, 2012 pasiflora, pierwszy stres za płot, na pewno poradziłaś sobie znakomicie. Teraz trzymam kciuki za ciąg dalszy. Dasz radę jesteś silną Kobietką.
pasiflora - Sob 05 Maj, 2012 mprzepiora, Iza, dziewczyny ja to się śmieję że sama sobie w tym wieku stres zaserwowałam, ale... Warto!!! Grazyna1950 - Sob 05 Maj, 2012 Iwonko!!!!! na nauke nigdy nie jest za późno, ale im człowiek starszy, tym pewno większy stres. Jesteś bardzo ambitna i na pewno zaliczysz wszystkie egzaminy na piątkę mprzepiora - Sob 05 Maj, 2012 pasiflora, nie dołujmy się. Jesteśmy w kwiecie wieku Wciąż mi się wydaje, że mam naście lat i głupoty do głowy mi przychodzą czasem większe niż mojemu synowi. Jak się poddamy to "skapciejemy"
Po maturze biegiem papiery składać na uczelnię. Tam dopiero życie. Musisz tego spróbować. Naprawdę warto. Ja tez późno podjęłam studia i niczego nie żałuję, nawet pomimo tego, że czeka mnie obrona pracy inżynierskiej. Bonia - Sob 05 Maj, 2012 Zdasz na pewno trzymam kciuki Iwonko Aga W gratuluje takiej kondycji. Katja - Pon 14 Maj, 2012 Hej Strasznie fajnie się Was czyta Aż serce rośnie. I o to chodzi. Każdego z nas cos cieszy. Jednego ciężki plecak, innego kolano pod brodą, jeszcze innego egzamin. I to jest piękne!
Lubię ten wątek
pasiflora - Pi 29 Cze, 2012 Maturę zdałam Czas na następne samorealizacje
Ewaa - Pi 29 Cze, 2012 Gratulacje dla Kobiety sukcesu:)...Pasiflora...ja tez szkole studia sobie wymyslilam w pozniejszym wieku..Za to moje corki do dzis wspominaja jak chodzic na palcach musialy w domku.Fajnie powspominac...czego oczywiscie Ci zycze rowniez. mprzepiora - Sob 30 Cze, 2012 GRATULACJE dla nasze kochanej Iwonki, kolejny sukces za Tobą kochana. Jestem z Ciebie dumna. kieszczyński - Sob 30 Cze, 2012 Temat postu: matura brawo,brawo,brawo
pasiflora - Sob 30 Cze, 2012 Dziękuję Faktem jest że to głównie dzięki chorobie miałam czas na naukę Teraz nie wiem czy bym się zdecydowała, ale studia jednym ciągiem dam radę.
danka - Sob 30 Cze, 2012 Pasiflora,moja przyjaciółka zaczęła studia gdy skończyła równo 40 lat-matematykę! Po 5 latach dostała mgr a po następnych trzech została kierowniczką działu.Zarabia ładną kasę i jest ze siebie dumna-ja z niej też. Tak więc jeszcze smarkula jesteś i zdobywaj świat.Wszyscy trzymamy za Ciebie kciuki!
kinga - Nie 01 Lip, 2012 GRATULACJE
Alicja - Nie 01 Lip, 2012 Iwonka, gratulacje
Nie doczytałam, albo przegapiłam, na jakie studia się wybierasz. Ważne, aby iść za ciosem. Życzę Ci samych sukcesów.
pasiflora - Nie 01 Lip, 2012
kika17 - Pon 02 Lip, 2012 Iwonko - z całego serca gratuluję zdanej matury!!!! Studia to Twój kolejny świetny pomysł. Trzymam kciuki za - rachunkowość!!!
Alicja - Sro 04 Lip, 2012
Pasiflora, uważam, że to świetny wybór, chociaż z moimi zainteresowaniami nie ma nic wspólnego. Ale lepiej myśleć przyszłościowo, ja kiedyś się nie przejęłam zaleceniami, że powinnam mieć pracę niewymagającą chodzenia i stania, więc teraz ta młodzieńcza decyzja niekoniecznie mi na zdrowie wychodzi.
Jeszcze raz powodzenia Ci życzę, na pewno za 3 lata będziemy świętować Twój licencjat.
Katja - Wto 24 Lip, 2012 Przesyłam dla wszystkich Bioderek pozdrowienia od AgiW z górskich szlaków. Aga przeszła dziś szlakiem 8 kilometrów i ma... ochotę na więcej! Jest nie do zdarcia Brawo! Bo jej biodra spisują się wyśmienicie!
AgaW - Sob 28 Lip, 2012 Właśnie wróciłam do domu. Wyjazd w Tatry udał się doskonale-podsumowując to było ( bez niedużej "rozgrzewki" po przyjeździe na Gubałówkę ) 5 dni bardzo intensywnych marszów po ok.8 godz, w deszczowe dni po ok.6 godz. Góry dały się zdobywać, jedyne z czym miałam problem to lęk wysokości. Już wiem, gdzie jest granica mojego lęku-Giewont dałam radę, ale Świnica (2301m) pokonała mnie na ostatnich 50m przed szczytem. Pionowa ściana z pionowym prawie łańcuchem była dla mnie nie do ruszenia, rozum powiedział stop. W kolejne bardziej deszczowe dni złaziłam szlakami kilka dolin, kilka mniejszych górek, ani deszcz ani śliskie kamienie+pochyłości terenu nie były dla mnie kłopotem. Po 5 dniach mam tylko nieduże zakwasy w łydkach. Choć nie wyszłam do końca na górę typu Świnica to i tak jestem z siebie dumna
Wiem teraz doskonale, że jestem kondycyjnie w stanie przejść wszystko co jest do przejścia w Tatrach, i to bez dni odpoczynku, hamował mnie będzie tylko lęk wysokości i ograniczenie ruchowe po Ganzu w prawym bioderku-z którym i tak zmierzyłam się więcej niż zamierzałam. Brak wszelkich dolegliwości prócz owych zakwasów w łydkach to zasługa dbania o kondycję i profilaktyki w rehabilitacji. W ogóle bez dobrej rehabilitacji bezbólowe szarżowanie dzień po dniu w takim stopniu nie byłoby możliwe. Mój stan jest bardzo stabilny i po wyjeździe czuję że nic się nie zmieniło-gdyby coś było nie wyćwiczone to szybciutko by wyszło po postacią szerokiego wachlarza dolegliwości do wyboru
A moje marsze to nie spacerki lecz sprawne przemieszczanie się w każdym terenie niezależnie od pogody, po wysokich górach (czyli skałkach) bez kijków. Tak więc jestem bardzo dumna z siebie, warto było i warto ćwiczyć nadal, aby na kolejne urlopy być w stanie realizować swoje marzenia o długich wyprawach w piękne miejsca. W wyprawach przydała mi się bardzo umiejętność wsłuchania się w ciało, pracę mięśni, czułam jak i kiedy muszę zwrócić szczególną uwagę, aby nie dociążyć biodra podczas wspinania i zejść, miejscami na czworakach także tyłem
Zdradzę tu, że choć mam lęk wysokości to jednak kiedyś spróbuję się z nim zmierzyć znów. Rysy od słowackiej strony mają łagodniejszy szlak niż od polskiej i choć mała jest szansa że pokonam strach i wyjdę na szczyt to będę próbować. Wyjazd był też wspaniały bo poznałam naszą Dorkę ( co za cudowna kobieta! ) i spotkałam w Tatrach moją koleżankę z sali otwockiej-AnięL AniaL też radziła sobie świetnie w górskim terenie i też jest z siebie bardzo dumna
Żadna z nas by nie pomyślała leżąc w Otwocku na 1B 3 lata temu, że razem będziemy maszerować... Sukces motywuje, marzenie spełnione, pojawiają się kolejne-więc mam jeszcze większy power do ćwiczeń profilaktycznych aby ten stan utrtrzymać. Może mój sukces pt."5 dni wędrówek" nie jest jakiś spektakularny-bo to nie Orla Perć, żadne takie ekstremalne szlaki czy Mount Everest-ale dla mnie to coś wielkiego i ważnego - bo widzę to oczami biodrowego pacjenta z lękiem wysokości, który to pacjent ma kondycję fizyczną i wytrzymałość do pozazdroszczenia niejednej zdrowej osobie. kinga - Sob 28 Lip, 2012 Aga super
ja górki zaatakuję za rok
a jesienią....niższe partie
pasiflora - Nie 29 Lip, 2012 AgaW, jesteś debeściakiem. Ja na atak gór na pewno się nie nadaję teraz jeszcze ale w przyszłości na pewno kiedyś dam radę. Ty jak zawsze w formie. piedra32 - Nie 29 Lip, 2012 AgaW, chylę czoła bo dla mnie to co piszesz to abstrakcja. Podziwiam ludzi którzy chodzą po górach a już o wspinaniu się na szczyty szok.Masz inspirujące podejście nie poddajesz się i jesteś odważna ja mam lęk wysokości i nie wiem czy dała bym radę. To co piszesz o przygotowaniu od str rehabilitacji zgadzam sie całkowicie nie wyćwiczysz - nie zadziała. Możesz być dumna z siebie bo mocno stąpasz po ziemi i realizujesz marzenia. Biorę przykład i wspieram z daleka. Pozdrawiam i życzę wielu wielu sukcesów nie tylko w górach
dorka - Pon 30 Lip, 2012
Potwierdzam, AgaW mocno i pięknie stąpa po ziemi, nie tylko po równym, ale i po górach. Jest niesamowita. AgaW - Pon 30 Lip, 2012 Dzięki jesteście kochane
Piedro, skoro mi się udało choć trochę okiełznać lęk wysokości to i Tobie napewno choć w części z czasem też się uda! A że to trudniejsze niż ćwiczenia to już inna bajka... Alicja - Pon 30 Lip, 2012 AgaW, gratulacje Trochę Ci zazdroszczę i bardzo podziwiam.
Jak Cie znam, to masz piękne fotki z tej eskapady. Można je gdzieś zobaczyć AgaW - Pon 30 Lip, 2012 Fotek mam całe mnóstwo, wczoraj zrzucałam. Kilka wstawiłam w album na Forum, wyślę Ci trochę więcej na mail
Mijka - Wto 14 Sie, 2012 Cytat z wywiadu z Katją: Redakcja - "Jakie jest twoje marzenie?" Katja - "Związane z freedivingiem, aż boję się głośno o nim mówić Mierzę wysoko, a cel jest zarazem prosty i skomplikowany. Chciałabym pobić rekord świata w monopłetwie."
Katju, bardzo Ci tego życzę
Kinga, gratuluję awansu
kinga - Wto 14 Sie, 2012
Mijko kochana dziękuję bardzo
Forum się rozrasta i potrzeba rąk do pracy-Katja nie jest cyborgiem i nawet Jej przyda się pomoc a czerwony może więcej robić niż fioletowy
Grazyna1950 - Wto 14 Sie, 2012 Gratulacje Kingo !! 
Bonia - Wto 14 Sie, 2012 Gratulacje Kinia
kinga - Sro 15 Sie, 2012 Grażynka Bonia dziękuję
obiecuję dbać o forum jeszcze bardziej niż do tej pory
AgaW - Sro 15 Sie, 2012
To już chyba niemożliwe-choć u Ciebie Kingo wszystko jest możliwe Jesteś tu prawdziwym Aniołem Stróżem porządku Czerwone uprawnienia pomogą Ci w pilnowaniu czytelności i ładu na Forum Będziesz w tym doskonała
Alicja - Sro 15 Sie, 2012 Kiniu, gratulacje i buziaki.
kinga - Sro 15 Sie, 2012
Dziękuję Alu
becia73 - Pi 09 Sie, 2013 Zainspirowana przez Agę W piszę tu o moim sukcesie Przed operacją byłam zapaloną fanką MTB, do tego stopnia, że startowałam w ponad 50 maratonach MTB, zjechałam Alpy z północy na południe 7 razy na rowerze, zdobyłam na MTB przełęcz ponad 3880 mnpm... Potem było, że boli bioderko i jeździłam już tylko mini maratony, takie po 20 km, to było w ubiegłym roku przed kapoplastyką Później była operacja i walka o powrót do ukochanego sportu. Rehabilitacja i trudna praca nad sobą. Ale opłaciło się. W ubiegłą sobotę wystartowałam ponownie w maratonie MTB, przejechałam 43 km, ukończyłam, dotarłam szczęśliwa do mety. Planuję w tym roku jeszcze jeden maraton w Istebnej, tym razem dłuższy i znacznie trudniejszy. A w sezonie 2014 będzie jeszcze lepiej
Kocham rower i Alpy i to mnie motywuje do tego żeby pracować nad swoją formą. kinga - Sob 10 Sie, 2013 Becia jesteś niesamowita
przekażę organizatorom
kate310 - Pon 12 Sie, 2013 Cudownie czytac takie historie
domi84 - Czw 31 Lip, 2014 4 miesiące po operacji właśnie wróciłam z rowerowego wypadu do Holandii ponad 300 km w nogach na rowerze plus ileś tam na piechotę noga spisała się dobrze dawałam radę na równi z w pełni zdrowymi znajomymi aż żal było wracać ...
esca - Czw 31 Lip, 2014
normalnie obaliłam się równo Ty to potrafisz zaskakiwać.
Szacuneczek, czapki z głów
pozdr ps. ja też tak chcę, ja też tak chcę, ja też tak chcę, ja... aga.t. - Czw 31 Lip, 2014 domi84 no jestem w szoku
Gratuluję formy
domi84 - Czw 31 Lip, 2014 A dziękuję dziewczyny przed wyjazdem trochę się bałam, ale wiadomo okazał się, że wszystko było dobrze
Bonia - Czw 31 Lip, 2014 Jestem w szoku brawo AgaW - Sro 10 Wrz, 2014 Posty odnoszące się do syuacji Arenque przeniesione zostały tutaj Mijka - Nie 26 Pa, 2014 W Hyde Park " O wszystkim i o niczym..." toczy się dyskusja o celowości rehabilitacji: Ja ujmę to prostym językiem - dzięki wiedzy jaką zdobyłam między innymi na warsztatach prowadzonych przez Fundację Bioderko jak i wizyt u fizjoterapeuty, który stosuje terapię manualno-funkcjonalną udało mi się samej zadziałać na dokuczliwe boleści a nawet uniknąć niepotrzebnych zabiegów, np: Maj 2011r. ból lewego kolana utrudniający chodzenie a najbardziej wchodzenie po schodach. Badanie USG z opisem: - błona maziowa - przerośnięta, pozapalna - ciało tłuszczowe Hoffy - przerośnięte, pofałdowane - na powierzchni wszystkich kłykieci wyrośla kostne świadczące o chorobie zwyridnieniowej - dół podkolanowy - guz świadczący o tworzącej się torbieli Bakera Zalecenia ortopedy; artroskopia stawu kolanowego, skierowanie na zabieg usunięcia cysty (torbieli Bakera) - skierowania te zachowałam sobie na pamiątkę. Był maj i lato przede mną i wyjazd nad morze. Z wielkim mozołem wyszperałam w sobie wszystkie uzyskane informacje na temat autoterapii, masażu, ćwiczeń. Zadziałało, problem kolana mam do tej pory z głowy. Początek sierpnia tego roku, nad morzem - wielokilometrowe codzienne spacery nad brzegiem morza (na bosaka pod kontem podmytego brzegu) spowodowały nadwyrężenie lewej stopy (około 6 lat temu miałam zwichnięcie stawu skokowego tej nogi), stopa spuchła, ból nie pozwolił mi już w ostatnim dniu nawet pożegnać się z morzem. Stopa spuchnięta obolała a za tydzień wesele siostrzeńca. No i ... dwa razy dziennie długie moczenie nóg, smarowanie maścią przeciwbólową, intensywne masowanie stopy (każdy palec, śródstopie, pieta...) aż po kolano, ćwiczenia - pomogło, wesele przetańczyłam na 6 cm obcasie i do dziś stopa nie dokucza. Wrzesień tego roku - lewy bark tak zaczął mi pobolewać, że musiałam zaniechać chodzenia z kijkami NW (było tak, że wyszłam na kijki a wróciłam z kijkami w garści, bo nie mogłam ich utrzymać, tak bark dokuczał). Mąż na to "idź do lekarza przepisze Ci blokady, mnie pomogły to i Tobie pomogą". Blokady, o nie... . I znów zadziałało moje masowanie i ucisk na punkty spustowe (ha, wiedzę tą zdobyłam na warsztatach w Poznaniu o autoterapii potwierdzone u mojego fizjo). Ulżyło mi (przynajmniej nie rozogniło się) i mogłam dotrwać do planowanej terapii w Dziennym Ośrodku Rehabilitacyjnym, gdzie za moją sugestią terapię miałam ukierunkowaną właśnie na ten bark. Teraz jest już dobrze. Z tego wniosek, że można nawet samemu sobie pomóc, ale warunek - zdobyta wiedza musi pochodzić od fachowców
Zgadzam się z wszystkimi wpisami, które mówią o pozytywach korzystania z gabinetów nowoczesnej ukierunkowanej fizjoterapii. Bonia - Nie 26 Pa, 2014 Mijka ja się z Tobą zgadzam ja też mam problemy z lewym barkiem przyczyna wykonuje prace manualne i tu nie trudno o zwichnięcie i przeciążenie. Ja również spoeo wynioałam z Poznańskich warsztatów takie warsztaty są potrzebne. Jak i prowadzenie przez dobrego fizjoterapeutę. maaly-22 - Pon 27 Pa, 2014 Mijka popieram Twój post i podpiszuje się pod nim obiema rękami bo tak trzeba bo sami tez znamy swe ciało i wiemy co gdzie i jak mozna i co dlamnie najwazniejsze trzeba cos robic chodzby jak piszes masować a nie nazekać boli mnie jest zle co tu zrobic .Popierma i Twe słowa Bonia bo czasem aby wiedzieć co jest wszkazane a co nie warto odwiedzić fizjoterapeute czy rehabilitanta albo tak jak piszes uczestniczyc w warstzatach.... AgaW - Pon 19 Gru, 2016 Coś ostatnio mało piszecie o swoich sukcesach. W mojej historii dziś umiesciłam wpis podsumowujący rok
|
