Forum Bioderko Badania diagnostyczne - Analiza chodu Piotrek Medic - Czw 01 Paź, 2009 Temat postu: Analiza chodu AUTOR: Piotrek Medic Praktycznie wszyscy przemieszczamy się idÄ c do pracy, szkoły.KaĹźdy wykonywany ruch podczas biegu czy teĹź zwykłego marszu jest skomplikowanym procesem, ktĂłry polega na współdziałaniu ze sobÄ wszystkich naszych układĂłw, patrzÄ c przez pryzmat komĂłrki- bardzo skomplikowanym procesem przemian biochemicznych. Dzieje się czasami tak, Ĺźe człowiek starszy, czy teĹź coraz częściej, niestety młody, ulega wypadkowi, ktĂłry sprawia,Ĺźe człowiek zaczyna znajdować się w stanie akinezji- w bezruchu. Sam ruch jest naturalnÄ zdolnościÄ człowieka do przystosowania się do Świata. Podczas ruchu rozwijajÄ się nasze mięśnie, kiedy jesteśmy mali a w wieku pełnej dojrzałości organizmu ruch pomaga nam utrzymać stan zdrowia, w jakim aktualnie się znajdujemy, a niekiedy nawet sprzyja jego poprawie. Kiedy człowiek leĹźy dłuĹźszy czas pojawiajÄ się pierwsze zmiany troficzne- tkanki mięśniowej,nerwowej. Mięsień, ktĂłry jest wyĹ‚Ä czony z ruchu przez dłuĹźszy okres czasuulega zanikowi. OmawiajÄ c tematykę mięśni bardziej szczegółowo moglibyśmy podzielić mięśnie na : • Fazowe- czyli takie, ktĂłre posiadajÄ tzw. Białe lub Róşowe włókna. Ich ,,blady kolor” wynika ze słabego ukrwienia owej tkanki. Zwane sÄ rĂłwnieĹź mięśniami ,,szybko reagujÄ cymi” . Z racji słabego ukrwienia szybko się męczÄ oraz czas ich odpoczynku jest zazwyczaj dwukrotnie dłuĹźszy niĹź czas ich pracy. Mięśnie takie zazwyczaj będÄ ulegały zanikom. • Toniczne- zwane inaczej mięśniami posturalnymi. SÄ doskonale ukrwione i posiadajÄ duĹźo tzw. Czerwonych włókien. SÄ to mięśnie przede wszystkim ,,wolno reagujÄ ce”, wolniej się rĂłwnieĹź męczÄ . Mięśni tych praktycznie uĹźywamy bez naszej woli, utrzymujÄ one m.in. nasza sylwetkę w odpowiednim ułoĹźeniu. Podczas bezruchu, w przeciwieństwie do mięśni fazowych, będÄ ulegały przykurczom i skrĂłceniu. W fizjoterapii i rehabilitacji w celu usprawniania danego stawu stosuje się zasadę takÄ , by doprowadzić dany staw do tak zwanej rĂłwnowagi dynamicznej, np. po długotrwałym unieruchomieniu, na poczÄ tku naleĹźy rozciÄ gnÄ Ä‡ przykurczony mięsień toniczny by mĂłc wzmacniać zaniknięty lub osłabiony mięsień fazowy. WyobraĹşmy sobie sytuację, kiedy to nie przeprowadzamy rozciÄ gania mięśni tonicznych. Ruch po pierwsze nie będzie przebiegał w pełnym zakresie fizjologicznym (prawidłowym). Mięsień fazowy z racji osłabienia będzie pracował w pełnym rozciÄ gnięciu i niepełnym skurczu. Ruch w stawie wĂłwczas będzie ograniczony. Część kurczliwa mięśnia ulegnie skrĂłceniu a ścięgno wydłuĹźeniu. Innymi słowy przykurcz mięśni tonicznych będzie blokował ruchy mięśnia fazowego. Z tego m.in. powodu u osĂłb leĹźÄ cych przeprowadza się tzw. ćwiczenia bierne- terapeuta, ktĂłrym moĹźe być nawet ktoś z najbliĹźszej rodziny, rusza kończynami chorego w odpowiednich-fizjologicznych zakresach by utrzymać staĹ‚Ä długość mięśnia, zapobiegać przykurczom itp. By zrozumieć jak waĹźna jest praca mięśni podczas chodu proponuję zwrĂłcić na nie uwagę jeszcze przez chwile. Przeciętni ludzie, nie zajmujÄ cy się medycynÄ mawiajÄ - mĂłj mięsień się prostuje. Fizjologicznie prostowanie mięśnia NIE WYSTĘPUJE. To co nazywamy ,,prostowaniem”- to skurcz mięśni grupy prostujÄ cej danÄ kończynę a rozkurcz mięsni zginajÄ cych dany staw. WeĹşmy na ten przykład staw łokciowy. Pomijam fakt, Ĺźe staw łokciowy składa się z trzech stawĂłw, gdyĹź analiza ruchĂłw odbywajÄ cych się w kaĹźdym z nich jest zbyt skomplikowana i spowodowałaby, Ĺźe większość nie zrozumiałaby tego artykułu. WyobraĹşmy sobie, Ĺźe ktoś zgina kończynę w stawie łokciowym. Zgięcie odbywa się poprzez SKURCZ mięśni grupy przedniej ramienia w anatomii zwie się to GRUPĄ ZGINACZY. Mięśnie, ktĂłre znajdujÄ się z tyłu zwÄ się Mięśniami Grupy Tylnej- GRUPY PROSTOWNIKÓW. W czasie ruchu zginania dominatorem tej czynności jest sławny BICEPS - mięsień dwugłowy ramienia. ProstujÄ c staw łokciowy- mięsień dwugłowy ulega rozciÄ gnięciu BIERNEMU. A dlaczego biernemu? Otóş z tyłu kości ramiennej znajduje się bardzo waĹźny mięsień- TRICEPS- trĂłjgłowy ramienia. Podczas ruchu prostowania to on właśnie zaczyna się kurczyć i tym samym powoduje bierny rozkurcz mięśnia dwugłowego. Wzajemna praca owych mięśnie zwie się PRACĄ ANTAGONISTYCZNĄ ( przeciwstawnÄ ). Warto tutaj wspomnieć o czymś takim jak SKURCZ MIĘŚNIA. Poprzez ,,skurcz mięśnia” rozumie się zmianę długości lub napięcia danego mięśnia. Ta zmiana powoduje wytworzenie się oraz wywieranie siły mechanicznej na przyczepy danego mięśnia. Ruch, a tym samym chĂłd jest moĹźliwy dzięki synchronicznym skurczom danych mięsni. Fizjologia wyróşnia kilka typĂłw skurczĂłw mięśniowych: • IZOTONICZNY- skurcz ten charakteryzuje się zmianÄ długości mięśnia. Napięcie zaś utrzymuje się takie samo. Prosty ruch kończynÄ moĹźe być skutkiem takie skurczu. • IZOMETRYCZNY- skurcz ten charakteryzuje się zmianÄ - wzrostem napięcia mięśnia wraz z utrzymaniem jego stałej długości. Utrzymanie ciała, kończyny w stałym połoĹźeniu sÄ wynikiem między innymi tego typu skurczowi. TrzymajÄ c rękę (potocznie zwanÄ dłoniÄ ) na stole i lekko, dosłownie 2 cm podnoszÄ c jÄ od blatu i utrzymujÄ c jÄ w tej samej pozycji powodujemy, ze powstaje skurcz izometryczny. Dzieli się on z kolei na: a) EKSCENTRYCZNY- kiedy to przyczepy mięśniowe oddalajÄ się od siebie b) KONCENTRYCZNY- kiedy to przyczepy zbliĹźajÄ się do siebie • AUKSOTONICZNY- zwany inaczej mieszanym. Skurcz ten powoduje jednoczesnÄ zmianę napięcia oraz długości mięśnia. Fizjologicznie występuje u nas najczęściej np. podczas chodu. Rozumiemy teraz dopiero podstawowÄ zasadę ruchĂłw kończynami. Czym zatem jest chĂłd? Istnieje duĹźo definicji chodu. Ja preferuję definicję profesora Degi, ktĂłry chĂłd określił jako: ,, rytmiczne gubienie i odzyskiwanie rĂłwnowagi w zmieniajÄ cych się na przemian fazach podporu i przenoszenia”. AnalizujÄ c tym samym chĂłd ludzki powinniśmy zapoznać się z podstawowymi określeniami i definicjami: • Cykl Chodu- mĂłwiÄ c prostym językiem sÄ to czynności, ruchy wykonywane przez osobę między zetknięciem się pięty z podłoĹźem jednej kończyny i ponownym jej zetknięciem. Jak moĹźemy przeczytać m.in. u Profesora Zembatego w czasie jednego cyklu chodu kaĹźda z kończyn dolnych (nĂłg) przechodzi jednÄ fazę podporu i jednÄ fazę przenoszenia. • Faza Podporu- zaczyna się dla kaĹźdej kończyny w momencie jej kontaktu z podłoĹźem a kończy się z chwilÄ oderwania palucha od podłoĹźa. W fazie tej wyznaczono konkretne składowe : a) Kontakt pięty z podłoĹźem b) Stopa płasko- cała powierzchnia stopy zaczyna przylegać do podłoĹźa c) ObciÄ Ĺźenie właściwe- sytuacja kiedy to ,,środek ciężkości ciała znajduje się nad środkiem geometrycznym powierzchni styku stopy z podłoĹźem” (Kinezyterapia A.Zembaty). d) Propulsja- inaczej przetaczanie. Mierzona jest wyznacznikiem czasu. Jest to czas a raczej jego róşnica między oderwaniem pięty i palcĂłw tej samej kończyny. Końcem propulsji jest oderwanie palucha od podłoĹźa e) Oderwanie palucha • Faza Przenoszenia- rozpoczyna się w momencie oderwania palucha od podłoĹźa a kończy się wtedy, gdy dana kończyna zetknie się ponownie piętÄ z podłoĹźem. W fazie tej rĂłwnieĹź wyznaczono składowe: a) Przyspieszenie- kończyna zakroczna (ta, ktĂłra jest z tyłu) wĂłwczas zaczyna gonić ciało (miednicę). Przemieszcza się do przodu względem tzw. Płaszczyzny strzałkowej ciała ( jest to płaszczyzna ktĂłra przebija nasze ciało jak strzała, mĂłwiÄ c bardzo obrazowo). b) Przenoszenie właściwe- przenoszona kończyna jest wĂłwczas najkrĂłtsza. Staw kolanowy zgina się tak by zmieścić się pod miednicÄ . MĂłwiÄ c anatomicznie jest to chwila, w ktĂłrej oś poprzeczna stawu skokowego zrĂłwnuje się z płaszczyznÄ czołowÄ ludzkiego ciała. c) Hamowanie- sytuacja kiedy to noga przenoszona prostuje się w stawie kolanowym i po wyprzedzeniu tułowia następuje zwolnienie tempa ruchu danej kończyny ku przodowi. Noga wĂłwczas znajduje się na WYKROKU do przodu. AnalizujÄ c spokojny, miarowy chĂłd zauwaĹźmy, Ĺźe jest czas, kiedy to dwie kończyny w pewnym momencie jednocześnie stykajÄ się z podłoĹźemnoga zakroczna (ta z tyłu) na przodostopiu (paluch +palce) a noga wykroczna (ta z przodu) na guzie piętowym. Innymi słowy jest to,, …sytuacja kiedy kończyna zakroczna, ktĂłra pełni wĂłwczas funkcję podporowÄ ma kontakt z podłoĹźem poprzez paluch a kończyna przenoszona- wykroczna juĹź zetknęła się z podłoĹźem przy pomocy pięty” (Kinezyterapia A.Zembaty). Kinezyterapia nazywa to FAZĄ PODWÓJNEGO PODPARCIA. Jako ciekawostkę mogę podać, iĹź podczas biegu fazy takowej nie ma!!! W biegu mĂłwimy o czymś takim jak FAZA LOTU ( palce kończyny zakrocznej oderwały się a pięta nogi wykrocznej jeszcze nie zetknęła się z podłoĹźem). ZnajÄ c podstawowe definicje i pracę mięśni moĹźemy przejść do dokładnej analizy chodu. Zapytacie po co to analizować i po co rozkładać na czynniki pierwsze? KaĹźdy fizjoterapeuta i osobiście uwaĹźam- rodzic oraz opiekun winien znać prawidłowe wyznaczniki chodu, gdyĹź wtedy łatwiej jest wykryć pierwsze zaburzenia w dynamice chodu i nie tylko. Dzieci a takĹźe dorośli nie zwracajÄ na to uwagi jednak jest to o tyle waĹźne, Ĺźe jeĹźeli chĂłd będzie przebiegał zgodnie ze wszystkimi poniĹźej przedstawionymi wyznacznikami będzie ergonomiczny, oszczędny i bezpieczny. ChĂłd patologiczny lub na samym poczÄ tku - chĂłd zaburzony znaczÄ co będzie obciÄ Ĺźał stawy i kręgosłup. 1. Wyznacznik Pierwszy-wyznacznik ten opisuje konieczność bocznych ruchĂłw miednicy. Jakbyśmy spojrzeli na człowieka z gĂłry to kiedy badany postawi np. prawÄ stopę płasko i obciÄ Ĺźy jÄ (czyli kończyna będzie w fazie podporusegmencie ,,obciÄ Ĺźenie wađciwe”)miednica wĂłwczas ,,podÄ Ĺźy” za tÄ kończynÄ . Miednica dlatego podÄ Ĺźa za owÄ kończynÄ by umoĹźliwić stopie przyjęcie takiej pozycji by rzut środka ciężkości na podłoĹźe był centralnie przez geometryczny środek stopy. Wyznacznik ten wiÄ Ĺźe się bezpośrednio z wyznacznikiem trzecim, ktĂłry będę opisywał poniĹźej. 2. Wyznacznik Drugi- Określa ustawienie miednicy i stawĂłw biodrowych w płaszczyĹşnie czołowej. Płaszczyzna czołowa to taka, ktĂłra przebija nam ciało i dzieli je na przĂłd i tył. PatrzÄ c na badajÄ cego z tyłu widzimy, iĹź ta miednica rusza się skośnie. Potocznie jest to tak zwane ,,kręcenie tyłkiem” . Opada na stronę kończyny ktĂłra jest przenoszona do przodu. Wielokrotnie widzimy jak to modelki chodzÄ tak ładnie kręcÄ c pośladkami. Nie jest to naturalne. W przyszłości moĹźe to spowodować utrwalone zmiany w obrębie poĹ‚Ä czeń miednicy, w stawach biodrowych. Niekiedy dochodzi do dość przykrego stanu jakim jest poraĹźenie mięśni lub teĹź nerwĂłw unerwiajÄ cych mięsień pośladkowy średni. Napina się on po przeciwnej stronie niĹź występuje obniĹźenie miednicy. Innymi słowy jeĹźeli noga prawa jest w fazie przenoszenia czyli jest nogÄ ,,wykrocznÄ ” to po jej stronie następuje obniĹźenie miednicy. WĂłwczas po przeciwnej stronie, czyli lewej, następuje napięcie mięśnia pośladkowego średniego. Gdy dochodzi do osłabienia tego mięśnia mamy do czynienia z charakterystycznym ,,strzelaniem” pośladkami. Dodatkowo staw biodrowy kończyny podporowej, czyli w naszym przypadku gdy przenoszona jest noga prawa- staw biodrowy lewy ustawia się w przywiedzeniu wysokości 5 stopni. Staw biodrowy kończyny przenoszonej (prawej) wĂłwczas w 5 stopniowym odwiedzeniu od ciała. Fizjoterapeuta, ktĂłry dokładnie potrafi mierzyć, nawet ,,na oko” wie by chĂłd był prawidłowy tym samym w stawach biodrowych musi być zachowane, co najmniej pięciostopniowe odwiedzenie i przywiedzenie. JeĹźeli dany staw biodrowy nie ma tych wartości odwiedzenia i przywiedzenia, naleĹźy skupić się na moĹźliwości odtworzenia tego ruchu zanim zaczniemy kogoś uczyć prawidłowego chodu. 3. Wyznacznik Trzeci- wyznacznik ten określa odpowiednie ustawienie miednicy w tak zwanej płaszczyĹşnie poprzecznej, czyli bezpośrednio wiÄ Ĺźe się z wyznacznikiem pierwszym. Wyznacznik ten jednak bardziej opiera się na wartościach skrętĂłw (rotacji) miednicy oraz stawĂłw biodrowych. SÄ to ruchy wykonywane w płaszczyĹşnie poprzecznej, czyli takiej, ktĂłra przyszywa nasze ciało dzielÄ c je na gĂłrÄ i dół. Rotacja miednicy oraz stawĂłw biodrowych powinna wynosić ok. 5 stopni. JeĹźeli robimy wykrok nogÄ prawÄ to prawy kÄ t miednicy podÄ Ĺźa zgodnie z wyznacznikiem pierwszym za owÄ kończynÄ czyli rotuje się w przeciwnÄ stronę- lewÄ . Noga wykroczna, a konkretnie jej staw biodrowy jest zrotowany na zewnÄ trz a zakrocznej do wewnÄ trz. Pojawia się kolejny aspekt- by mĂłc prawidłowo chodzić musimy te wielkości kÄ towe mieć zachowane. 4. Wyznacznik Czwarty- wyznacznik ten jest bardzo waĹźny. WiÄ Ĺźe się bezpośrednio z ergonomikÄ chodu. Określa wielkość zgięcia stawu kolanowego w fazie pełnego obciÄ Ĺźenia. KÄ t zgięcia wĂłwczas kolana musi wynosić około 20 stopni. WyobraĹşmy sobie, Ĺźe człowiek stawia stopę płasko i obciÄ Ĺźa jÄ , czyli tułów podÄ Ĺźa do przodu a noga jest prosto. ChĂłd taki byłby ,,skaczÄ cy” a środek ciężkości wychylałby się ,,gĂłra- dół”. ChĂłd taki jest bardzo niewygodny i męczÄ cy. 5. Wyznacznik PiÄ ty- fachowo mĂłwiÄ c, określa wielkość ,,skrĂłcenia czynnościowego” kończyny w fazie przenoszenia. WyobraĹşmy sobie sytuację, kiedy to idziemy i noga, ktĂłra jest za nami (zakroczna) odrywa się od podłoĹźa (paluch odrywa się od podłogi) i kończyna idzie do przodu. Zgodnie z wcześniejszymi wyznacznikami miednica po tej stronie jest ,,opuszczona” i noga ma mało miejsca y zmieścić się cała pod miednicÄ by przejść do przodu. Kolano musi się ugiÄ Ä‡ moĹźliwie jak najbardziej by noga zmieściła się i przeszła w fazę hamowania. Wielkość tego zgięcia wynosi ok. 65 stopni. Wyznacznik ten jest o tyle waĹźny , Ĺźe nawet staw biodrowy ulega wĂłwczas zgięciu do kÄ ta ok. 20-25 stopni. Z tego właśnie powodu nazywa się to skrĂłceniem czynnościowym kończyny. Praktycznie cala kończyna poprzez odpowiednio duĹźe wartości kÄ towych zgięć ,,skracajÄ ” kończynę dolnÄ . 6. Wyznacznik SzĂłsty- określa wartość ruchĂłw w stawie skokowym. Tutaj naleĹźy się skupić i zatrzymać. W podręcznikach do anatomii moĹźemy się spotkać z pojęciem- zgięcie podeszwowe stopy i zgięcie grzbietowe stopy. Zgięcie podeszwowe mamy wĂłwczas, gdy stopa ,,opuszcza się w dół”, czyli robimy coś takiego jak baletnica tańczÄ c na palcach. Zgięcie grzbietowe następuje wĂłwczas gdy ciÄ gniemy palce stopy w gĂłrę, czyli ,,stajemy na pięcie” z palcami uniesionymi do gĂłry. Gdy tupiemy stopÄ to, to sÄ właśnie ruchy stopy ,,do gĂłry” Jednak na potrzeby kinezyterapii i anatomii czynnościowej takie stwierdzenia sÄ błędne. W kinezyterapii, fizjoterapii wyróşniamy: a) Zgięcie Stopy- jest to ruch odpowiadajÄ cy poprzednio opisanemu ,,zgięciu podeszwowemu” b) Wyprost topy- jest to ruch odpowiadajÄ cy wyĹźej opisanemu ,,zgięciu grzbietowemu” Wyznacznik, ktĂłry właśnie opisuję określa wartości ruchĂłw w tym stawie. Stopa, kiedy styka się z podłoĹźem, przy pomocy pięty jest w pozycji neutralnej, czyli 0 stopni i rozpoczyna się ruch zgięcia. Kiedy stopa przylgnie do podłoĹźa, czyli mamy drugi segment fazy Podporu- ,,stopa płasko” stopa ma w stawie skokowym ok. 15 stopni zgięcia. Ciekawa sytuacja ma miejsce kiedy nastÄ pi pełne obciÄ Ĺźenie stopy. Ruch ten naleĹźy obserwować w zwolnionym tempie. Stopa tak naprawdę wĂłwczas nie rusza się, to ciężar ciała w fazie propulsji- toczenia, powoduje, Ĺźe goleń- czyli kości podudzia przesuwajÄ się do przodu zmieniajÄ c wartości kÄ towe w stawie skokowym. WĂłwczas, gdy goleń przesuwa się do przodu w stawie skokowym z 15 stopniowego zgięcia następuje ok. 3 stopniowy wyprost. Zaraz potem, kiedy odrywamy pietę od podłoĹźa, czyli mamy nogę z tyłu, staw skokowy ustawia się w 15 stopniowym wyproście by zaraz po oderwaniu palucha ustawić się w 20 stopniowym zgięciu. Widzimy zatem, aby chĂłd był płynny staw skokowy musi mieć zachowane 15 stopni wyprostu i ok. 30 stopni zgięcia. Gdyby te wartości zostały zaburzone mięlibyśmy do czynienia z powłóczeniem stopy i faza pełnego obciÄ Ĺźenia nie byłaby moĹźliwa. Automatycznie blokowalibyśmy sobie staw biodrowy. 7. Wyznacznik długościowy- najprościej rzecz ujmujÄ c wyznacznik ten mĂłwi o tym, by chĂłd był płynny, dynamiczny długości krokĂłw muszÄ być jednakowe. ChĂłd utykajÄ cy, ktĂłry często spotykamy jest spowodowany między innymi skracaniem wykroku. Skracanie moĹźe być spowodowane zmianami w stawach biodrowych, ktĂłre blokujÄ jego ruchy. Przykładem zaburzenia tego wyznacznika jest krok dostawny. 8. Wyznacznik Czasowy – ściśle wiÄ Ĺźe się z poprzednim. MĂłwi o tym, iĹź czas obciÄ Ĺźeń kończyn powinien być jednakowy. U chorych, ktĂłrych dana kończyna boli widzimy tak zwany ,,chĂłd przeskakujÄ cy”. Chory nigdy nie obciÄ Ĺźy bolÄ cej kończyny tylko na chwilę połoĹźy stopę na podłoĹźy i ,,podskoczy” by nie sprawiać sobie bĂłlu. 9. Wyznacznik Koordynacyjny- bardzo waĹźny wyznacznik, ktĂłry Ĺ‚Ä czy wszystkie wspomniane powyĹźej wyznaczniki. Polega na poĹ‚Ä czeniu, koordynacji ruchĂłw tułowia, kończyn gĂłrnych względem ruchĂłw kończyn dolnych. Innymi słowy robiÄ c wykrok prawÄ kończynÄ dolnÄ dokonujemy zgięcia w stawie ramiennym lewym i przekręcamy tułów w stronę nogi przenoszonej czyli w tym przypadku w prawo. MĂłwiÄ c prościej: prawa noga lewa ręka- w prawo tyłów, lewa noga-prawa ręka-w lewo tułów itd. Nie moĹźna jednak uzyskać tego wyznacznika, pĂłki nie zostanie zrealizowany kaĹźdy z wyĹźej wymienionych punktĂłw. NaleĹźy sprawdzać, czy ruchy kończyn dolnych wykonywane sÄ poprzez zgięcie i ROTACJĘ stawu biodrowego z jednoczesnÄ rotacja i ruchami bocznymi i skrętami miednicy. Często przy zblokowanym stawie biodrowym chory będzie wysuwał biodro i mĂłwiÄ c potocznie ,, będzie chodził z biodra” . Będzie to wyglÄ dało dosyć dziwnie, bo chory taki nie zegnie kończyny w stawie biodrowym tylko wysunie prawy kÄ t miednicy do przodu i po prostu ,,przeniesie” kończynę ze zblokowanym stawem do przodu. Zazwyczaj wĂłwczas jego tułów nie zrotuje się w stronę przenoszonej kończyny, gdyĹź ruch będzie wykonywany nie ze stawu biodrowego lecz z miednicy, zatem tułów takiego człowieka zrotuje się w przeciwnÄ stronę. Będzie to- ja to tak nazywam- chĂłd robota. Opisałem analizę tak skomplikowanego procesu by kaĹźdy z nas mĂłgł sobie mniej więcej wyobrazić co tak naprawdę w tych naszych stawach się dzieje. NaleĹźy obserwować nie tylko własne dzieci, ale poniekÄ d siebie samego i naszych bliskich by mĂłc wyłapać pierwsze zmiany, jakieś przeszkody w procesie lokomocji. Sami zobaczmy, Ĺźe nawet zwykły odcisk- tak niepozorna sprawa na podeszwie stopy powoduje, Ĺźe utykamy, czyli chodzimy chodem ,,utykajÄ cym”, a co dopiero, gdy pojawiajÄ się zmiany w kręgosłupie, stawach miednicy, stawach biodrowych. Anatomia, fizjologia to moje dwie Ĺźyciowe pasje. BIBLIOGRAFIA: A.Zembaty. Kinezyterapia Tom I/II. Bochenek Adam, R. M. Anatomia Człowieka. http://www.fizjoterapeutom.pl/. (brak daty). Fizjoterapia- Strona StudentĂłw Fizjoterapii. Jakby ktoś chciał ten artykuł w formie pdf. to proszę pisać do mnie wyśle na e-maila. Proszę jednak traktować ten art. jako informacyjny i zbytnio nie rozpowszechniać po internecie ( raczej na potrzeby forum i uĹźytek prywatny bym prosił grzecznie ) Tak na marginesie to jest to jedna z moich publikacji a jednocześnie praca zaliczeniowa y pierwszego roku studiĂłw. MĂłwiÄ c o nóşkach, bioderkach trzeba przy okazji wiedzieć jak to jest ,,prawidłowo chodzić" Pozdrawiam Jowi - Czw 01 Paź, 2009 Dzięki Piotrek Medic za tak obszerny i wyczerpujÄ cy, a do tego dokładnie wyjaśniajÄ cy mechanikę chodu artykuł Świetna robota Piotrek Medic - Czw 01 Paź, 2009 a dziękuję uprzejmie za miłe słowa Izabelowata - Pią 15 Lip, 2016 Zgadzam się w 100%, bardzo wyczerpujÄ cy materiał, ktĂłry moĹźe pomĂłc się określić wielu osobom. jussie - Sob 01 Paź, 2016 Dziękuję za obszerny artykuł, dla wielu z nas okaĹźe się nieocenionÄ pomocÄ .

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group