KINEZYTERAPIA polega na leczeniu ruchem i środkami pomocniczymi głównie schorzeń narządów ruchu.
Cele ćwiczeń: utrzymanie lub przywrócenie pełnego zakresu ruchomości w stawach; zapobieganie deformacjom; zmniejszenie zastoju żylnego; zachowanie czucia i pamięci ruchowej w przypadku porażeń; zapobieganie zanikom mięśniowym; wzmacnianie mięśni.
Cele ćwiczeń zależne od wskazań:
*
utrzymanie lub przywrócenie pełnego zakresu ruchomości w określonych stawach i zapobieganie tworzeniu się deformacji
*
zmniejszenie zastoju żylnego oraz zachowanie czucia proprioceptywnego i pamięci ruchowej w przypadku porażeń, niedowładów czy bezruchu z innych przyczyn
*
zapobieżenie zanikom mięśniowym z bezczynności
*
wzmocnienie wybranych mięśni
W zakresie kinezyterapii możemy zaproponować następujące formy ćwiczeń:
1) Ćwiczenia według koncepcji PNF
PNF Proprioceptive Neuromuscular Facilitation. Proprioceptywne nerwowo-mięśniowe torowanie ruchu, jest metodą fizjoterapeutyczną, pomocną w przywracaniu utraconej funkcji. Proponuje ruchy zbliżone do czynności dnia codziennego. Uwzględnienie podczas planowania terapii potrzeb ruchowych i problemów zgłaszanych przez chorego przynosi wiele korzyści i czyni z PNF metodę przyjazną dla pacjenta, opartą na bezbolesnej pracy, wykorzystującej silne odcinki ciała i umiejętności chorego do ułatwiania reedukacji utraconych funkcji. PNF gwarantuje pacjentowi współuczestnictwie w planowaniu terapii oraz możliwość kontynuacji ćwiczeń w formie programu domowego. Celem terapii jest przywrócenie wzorców ruchowych takich jak prawidłowe chodzenie i siadanie, wykorzystując techniki stabilizujące, rozluźniające, przeciwbólowe oraz uczące ruchu i koordynacji. Zastosowanie: udary, SM, MPD, skoliozy, pourazowe porażenia, choroby nerwowo- mięśniowe, urazy rdzenia, przepukliny oponowo-rdzeniowe.
2) MASAŻ to ściśle określone oddziaływanie bodźcami mechanicznymi na tkanki organizmu żywego. Masaż jako bodziec mechaniczny skierowany jest na: powłoki skórne, mięśnie, torebki i więzadła stawowe. Wywołuje w organizmie reakcje o charakterze miejscowym i ogólnym.
Status: Fizjoterapeuta
Doczy: 30 Wrz 2009 Posty: 135 Skd: Warszawa
Wysany: Sro 24 Lut, 2010
Co do kinezyterapii to tutaj oczywiście warto by wspomnieć o ćwiczeniach czynno biernych, wspomaganych, samowspomaganych, czynnych itd. Ale to temat na dłuższą rozmowę. Co do PNF jest to świetna metoda ale ma kilka wad niestety- o ile jest źle wykorzystywana przez terapeutę, terapia sama w sobie jest ŚWIETNA. Dobry terapeuta to ten, który potrafi modyfikować wzorce, które wykorzystuje PNF Ogólnie metodę tę polecam
Ostatnio zmieniony przez Piotrek Medic Nie 27 Lut, 2011, w caoci zmieniany 2 razy
Status: Fizjoterapeuta
Doczy: 30 Wrz 2009 Posty: 135 Skd: Warszawa
Wysany: Sro 24 Lut, 2010
Może źle się wyraziłem- nie tyle wada sama w sobie co wiem sam po sobie jak nawet na studiach przerabiałem i nadal przerabiam ową metodę to początkującym terapeutom wydaje się, że należy wykonywać ruchy idealne ze wzorcem bez modyfikacji. Mimo, że na kursach mówi się, że dane ruchy można modyfikować jednak co śmieszniejsze- o tym dowiaduje się człowiek dokładnie na kursie rozszerzonym. Dlatego napisalem, że jeżeli terapeuta potrafi pracować ową metodą kreatywnie to super. PNF bazuje na synergii kontralateralnej skośnej- bo taka synergia a raczej jak to PNF określa- irradiacja jest najsilniejsza. Jednak człowiek rzadko kiedy wykonuje TYLKO ruchy na skos np głową. Nie należy tym samym widzieć TYLKO płaszczyzny skośnej. Oczywiście przesadziłem nazywając to minusem, powinienem raczej napisać, że minusem jest to wówczas, gdy terapeuta nie widzi ruchu trójpłaszczyznowego i nie dostosowuje wzorca do aktualnego stanu. Sama metoda jest super broń Boże nie podważam tej metody i należy nią pracować. Osobiście nawet uważam, że niekiedy ruch bierny wykonywany według wzorca jest dużo lepszy niż czyste ćwiczenie bierne. Także, prostuję swoją poprzednia wypowiedź- PNF sam w sobie nie ma wad pod warunkiem umiejętnego wykorzystania wzorca przez terapeutę o niech tak brzmi Ja sam dodam, że chcialbym nauczyć się tak wyczuwać pacjenta i dostosowywać modyfikację wzorca by być w tym elastycznym, ale sam drogi Fizkomie wiesz, że młody terapeuta potrzebuje czasu, czasu i jeszcze raz czasu. Tym bardziej, by tak zsynchronizować ruch by zastąpić siłę grawitacji- bo przecież chyba każdy terapeuta PNF wie, że technik itakie jak trakcja czy kompresja zastępują w praktyce (PNF) GRAWITACJĘ- też się zdziwiłem i musiałem nad tym posiedzieć by zrozumieć. I z tego powodu jestem pełen podziwu dla doświadczonych terapeutów PNF i tutaj chylę czoła przed nimi. Jest to metoda bardzo ciekawa i dla pacjenta biodrowego i nie tylko oczywiście BARDZO PRZYDATNA. Także, jeżeli byłem poprzednio źle zrozumiany to sorki wielkie ( niedoskonałość słowa pisanego hehe).
Status: Inne operacje
Wiek: 45 Doczya: 31 Sty 2011 Posty: 16 Skd: z Radomia
Wysany: Nie 27 Lut, 2011
No i ja,Piotrek Medic odetchnęłam z ulgą,bo w PNF-ie jestem zakochana (usprawniam tą metodą i byłam usprawniana) i już myślałam że ktoś podważył to uczucie,ale nie!dzięki Fizkom...
Status: Fizjoterapeuta
Doczy: 30 Wrz 2009 Posty: 135 Skd: Warszawa
Wysany: Nie 27 Lut, 2011
Spokojnie spokojnie ja również uwielbiam tę metodę, w poście powyżej bardziej mi chodziło o podkreślenie tego, że raczej nieumiejętne używanie tej metody przez terapeutę może przynieść więcej szkody niż efektu ( może nie sprecyzowałem tego).
Status: Inne operacje
Wiek: 45 Doczya: 31 Sty 2011 Posty: 16 Skd: z Radomia
Wysany: Nie 27 Lut, 2011
Tak jest z każdą metodą terapeutyczną Piotrze.Zgadzamy się jednakowo,że indywidualne podejście do każdego pacjenta od początku do końca prowadzenia terapii to gwarancja sukcesu.Metody i techniki powinniśmy dobierać i stosować zgodnie z zasadą kompleksowości.Pozdrawiam Cię serdecznie i życzę wielu terapeutycznych sukcesów w dalszym studiowaniu i w pracy z pacjentem.