No to ciekawe, bo skoro PNF kładzie nacisk na wypracowanie prawidłowego chodzenia to czy przy kuśtykającym bolącym bioderku będzie to możliwe przed operacją? No chyba, że w tym wypadku w grę wchodzi tylko wzmacnianie mięśni czy ktoś mądry mi na to odpowie?
Status: Fizjoterapeuta
Doczy: 30 Wrz 2009 Posty: 135 Skd: Warszawa
Wysany: Nie 08 Sty, 2012
Iza, przeczytaj dokładnie kącik rehabilitacyjny. Sama metoda PNF bazuje m.in na neurologii. Zaburzenie wzorca chodu etc. odbija się także na całym ukłądzie sterującym- czytaj nerwowym. Zapamiętujesz zły wzorzec i według tego spaczonego wzorca funkcjonujesz. By nauczyć ciało a tym samym układ nerwowy, że ten prawidłowy wzorzec jest inny niż samoistnie przyswojony potrzebna jest modyfikacja tego spaczonego wzoru. Im wcześniej wejdzie się z rehabilitacją przed operacją tym lepiej, gdyż wcześniej wpływasz na całe ciało. I tu nie chodzi o samo wzmacnianie mięśni. Każdy z pacjentów ma inny problem i do każdego pacjenta przypisuje się odrębne cele. Im szybciej ciało pacjenta pojmie ,,o co chodzi" tym łatwiej po operacji będzie po pierwsze dochodziło do siebie i łatwiej będzie przebiegała rehabilitacja ( 100 % nigdy nie ma ale zdecydowanie jest to NA PLUS).
Chciałbym też zdementować, bo rozmawiałem kiedyś z jedną czytelniczką FORUM, że w rehabilitacji przedoperacyjnej i pooperacyjnej stosować należy TYLKO I WYŁĄCZNIE PNF. Jest to nieprawda. Fizjoterapeuta mając bagaż wiedzy i umiejętności z różnych terapii i metod łączy je i w zależności od celów pracuje różnymi metodami- PNF nie jest jedyną metodą. Przydadzą się tutaj na 100% techniki terapii mięśniowo powięziowej, terapii manualnej, osteopatii a nawet ze stricte neurologicznej metody NDT BOBATH itd itd itd.... Także nie tylko PNF. O tym też dokładnie było w kąciku poświęconym rehabilitacji.
Także PNF można stosować przed operacją i tez nie jest prawdą, że tylko PNF kłądzie nacisk na prawidłowe chodzenie- by prawidłowo chodzić musisz prawidłowo czuć i sterować miednicą, stopą, kolanem, kręgosłupem, czaszką a nawet gałkami ocznymi. I rolą rehabilitacji przy wykorzystaniu setek metod jest odtworzenie tego prawidłowego chodzenia poprzez uzyskanie powyższych składowych.
Ja sam stosuję w swojej pracy PNF ale wszystko zależy od tego jaki problem zgłasza mi pacjent- PNF to przodownik funkcjonalny i stabilizacyjny ( to moje określenie hhehe) i stosując go ODPOWIEDNIO a nawet odpowiednio modyfikując ( tylko terapeuta to może zrobić) można osiągnąć naprawdę doskonałe efekty przy współpracy z pacjentem rzecz jasna.
No to ciekawe, bo skoro PNF kładzie nacisk na wypracowanie prawidłowego chodzenia to czy przy kuśtykającym bolącym bioderku będzie to możliwe przed operacją?
Izo,
Metoda PNF kładzie nacisk na wypracowanie prawidłowego / optymalnego wzorca ruchu zwiazanego ze wszystkimi czynnościami dnia codziennego. Kto powiedział, że dotyczy to tylko chodzenia?
Przed operacją trzeba u Ciebie zwrócić uwagę na to jak sie poruszasz podczas m.innymi:
1. obrotów w łóżku
2. wstawania z pozycji leżącej do siedzące na brzegu łóżka
3. przejścia z pozycji siedzącej do stojącej przy pomocy kul
4. prawidłowego chodzenia o dwóch kulach (!!!)
5. prawidłowej pracy tułowia dla fazy obciążenia nóg (jest to realizowane często bez konieczności obciążenia nogi)
Oczywiście pomyślisz zaraz, że to można zrobić już po zabiegu. Nic bardziej błędnego. Okres tuż po operacji to nie moment na naukę nowych umiejętności. Ogólne osłabienie, obolałe całe ciało, sztywna i boląca noga, "głowa" nie ta …… Pomyśl, jak w takiej sytuacji można podjąć naukę nowych, jestem tego pewien, umiejętności?
Musisz także wiedzieć, że przygotowanie do operacji powinno również dotyczyć regulacji napięcia tkanek, które często są jedną z podstawowych przyczyn odczuwanego bólu w obrębie stawu biodrowego i jego okolicy!!!!! Dotyczy to zarówno Twojej nogi ale również calego ciała. Tutaj jest pole do popisu jest dla tych terapeutów , którzy oprócz PNF-u wykorzystują inne, bardzo skuteczne metody terapii.
Zwróć uwagę , że nic nie piszę o silę mięśni. To prawda, bo ten parametr powinien byś wymieniany na samym końcu a realizacja jego w tej samej kolejności.
Jednym słowem, pracy co niemiara. Nie zwlekaj ……
Powodzenia,
Fizkom
P.S. Piotrek Medic mnie wyprzedził z odpowiedzią. Widzę, że muszę popracować nad moimi palcami. I na pewno nie będę pracował nad siłą mięśni, które nimi poruszają
Fizykom napisał:
Zwróć uwagę , że nic nie piszę o silę mięśni. To prawda, bo ten parametr powinien byś wymieniany na samym końcu a realizacja jego w tej samej kolejności.
Zaczęłam chodzić na prywatną rehabilitację przed zabiegiem i mam wrażenie ,że ćwiczę właśnie tylko siłę mięśni
_________________ Co nas nie zabije to nas wzmocni !
elba, pozostaje napisać: poszukaj innego fizjoterapeuty Wendy już kiedyś wcześniej napisała, że siła mięśni i tak z czasem sama przyjdzie. W zasadzie to ostatni element rehabilitacji i bardzo często rehabilitanci stawiają na siłę mięśni jakby to miało problem rozwiązać. Jest wiele istotniejszych elementów.
Z moich doświadczeń wynika, że to jest trudne. Potrzebna jest wiedza i umiejętności. Jak terapeuta nie wie, na czym polega praca na powięziach, to klapa. Jeszcze gorzej, jak puszcza mimo uszu sugestie pacjenta. Np. ja mówiłam, że czuję ciągnięcie i jakby napięcie w podudziu, a terapeuta, że to minie. Ale samo minąć nie chciało. Dopiero osoba bardziej doświadczona i posiadająca większą wiedzę zdiagnozowała, że to mięśnie i powięzi napięte są i koniecznie trzeba nad nimi popracować.
elba, ale może to ja miałam pecha. Próbuj coś zasugerować i pisz o efektach.
_________________ Twoja siła będzie na miarę twoich pragnień.
Dopiero osoba bardziej doświadczona i posiadająca większą wiedzę zdiagnozowała, że to mięśnie i powięzi napięte są i koniecznie trzeba nad nimi popracować.
Gdy jest problem z zbyt małym doświadczeniem terapeuty warto jest pomyśleć o dojazdach gdzieś na konsultacje co jakiś czas do kogoś bardziej doświadczonego, najhlepiej razem z terapeutą. Wtedy taka osoba diagnozuje, dobiera ćwiczenia, nadzoruje postępy i można to spokojnie realizować z swoim terapeutą. Wiadomo, że nie każda osoba ma wiedzę i doświadczenie wystarczające do danego przypadku, nieraz wystarczy pomoc kogoś bardziej doświadczonego i już taki terapeuta świetnie sobie radzi.
Najważniejsze to rozmawiać i jeśli trzeba to naciskać na takie konsultacje. To w wielu przypadkach naprawdę dobre rozwiązanie, które pomaga i sprawdza się (wiem to po sobie).
_________________ *...Mamy możliwość wyboru jak wykorzystać swój czas...*...MOJA HISTORIA...*
AgaW, ja wiem, że to jest dobre rozwiązanie, tylko że nie każdy mniej doświadczony terapeuta chce z niego skorzystać. Jasne, że naciskać trzeba, ale jak się nie uda, to chyba nie pozostaje nic innego, jak się rozstać. Ty trafiłaś na osobę, która właściwie odczytała sytuację - nauczyła się czegoś i pomogła Tobie. Tylko że bywają przypadki, kiedy terapeuta jest przekonany, że on/ona wie najlepiej, chociaż efektów terapii nie widać. Ja pracuję już z trzecią osobą, a zaliczyłam też konsultację u Fizkoma. I z pewnością się do niego jeszcze wybiorę.
_________________ Twoja siła będzie na miarę twoich pragnień.
tylko że nie każdy mniej doświadczony terapeuta chce z niego skorzystać
Masz rację, mi też nie było łatwo przekonać swojego obecnego terapeutę do skorzystania z wiedzy bardziej doświadczonej osoby, wydawało mu się że nie ma potrzeby a ja uważałam inaczej. Niby nic przeciwko ale jakieś opory miał. Jednak szczere rozmowy, tłumaczenia, mój upór i trochę nacisku i dał się przekonać, teraz jest bardzo zadowolony z tego że ma możliwość w razie potrzeby dodatkowego wsparcia kogoś doświadczonego w temacie.
Fakt, przez jakiś czas było trochę dziwnie, bo chyba na początku odbierał to jako jakiś brak zaufania do niego ale zrozumiał i przyznał że brak mu doświadczenia w niektórych sprawach i że wiedząc co ma robić to pomoże mi. Dałam mu jasno do zrozumienia że nie chodzi o to że mu nie ufam, że chcę żeby mnie prowadził, ale potrzebujemy spojrzenia kogoś jeszcze aby razem odnieśc sukces.
Po konsultacji gdy już wiedział co jest, wiedział że wierzę w to że znając sytuację poradzi sobie i nad czym trzeba popracować, rozmawiając doskonale mnie zrozumiał, że czasem trzeba spróbować innych rozwiązań aby rozwiązać problem i że konsultacja nie jest to umniejszeniem jego wartości.
Wiadomo, że nikt nie wie wszystkiego a każdy jest innym pacjentem, właśnie tak mówiłam swojemu terapeucie, ryzykując nasze dobre relacje swoim uporem. Gdy konsultacja przyniosła pierwsze widoczene i szybkie efekty w postaci pracy z moim tutejszym terapeutą nie dośc że nasza współpraca wróciła do normy, to jeszcze stała się lepsza. To zasługa tego że dużo szczerze rozmawialiśmy, choć nie zawsze padały łatwe do powiedzenia z obu stron zdania.
Podobnie, choć łatwiej było z terapeutką, która prowadziła mnie po Ganzu. W obu przypadkach było warto zrobić wszystko aby zgodzili się na takie rozwiązanie. W końcu sami też przez to się rozwijają i nie jest winą brak wiedzy czy doświadczenia ale jest już winą nie dać szansy pacjentowi na wybranie metody dodatkowych konsultacji.
Osobiście bardzo cenię to, że moi terapeuci przeszli tą sytuację kierując się dobrem mojej rehabilitacji, otworzyli się na tą nową możliwość i wynieśli z tego dużo nowych doświadczeń
Mam nadzieję, że mój wpis pomoże tym, którzy się wahają nad rozmową z swoim terapeutą na ten temat. W końcu relacja fizjoterapeuta-pacjent w częstej terapii jest bardzo ważną relacją i można rozmową zdziałać naprawdę wiele, nie może być braku zaufania czy niedomówień.
_________________ *...Mamy możliwość wyboru jak wykorzystać swój czas...*...MOJA HISTORIA...*
czy ktoś mądry mi na to odpowie?
Wendy już kiedyś wcześniej napisała, że siła mięśni i tak z czasem sama przyjdzie. W zasadzie to ostatni element rehabilitacji i bardzo często rehabilitanci stawiają na siłę mięśni jakby to miało problem rozwiązać. Jest wiele istotniejszych elementów.
